3 ผู้หญิงหน้าด้าน
1384 คำ
เช้าวันต่อมาน้ำชากับไทเกอร์ก็เดินทางกลับกรุงเทพด้วยเครื่องบินที่ยายให้คนมาจองตั๋วไว้ให้ ตลอดทางทั้งคู่ได้พูดคุยและปรับความเข้าใจกันอีกหลายเรื่อง ทั้งเรื่องผู้หญิงคนนั้นและเรื่องอื่น ๆ
ตอนนี้ไทเกอร์เข้าใจปัญหาทั้งหมดแล้วและเขาก็รับปากกับเธอว่าจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย น้ำชาจึงสบายใจขึ้นมาได้บ้าง
“งั้นวันนี้ไปค้างกับพี่นะครับ ตอนอยู่เชียงใหม่พี่กลัวตาขอน้ำชาพังห้องเข้ามาจนไม่ได้กอดเลย”
ไทเกอร์ออดอ้อนแฟนสาวพลางส่งสายตาร้องขอให้กับคนตัวเล็ก น้ำชาอมยิ้มให้กับความน่ารักของคนตรงหน้าก่อนจะตอบตกลง
“ก็ได้ค่ะ แต่ขอไปหาเพื่อน ๆ ก่อนนะคะ”
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งครับ”
เมื่อมาถึงสนามบินไทเกอร์ก็ขับรถพาเธอไปส่งที่ห้องของดาวก่อนจะขอตัวกลับไปเคลียร์งานที่บริษัท
“พี่ไทเกอร์คะ รบกวนดูเอกสาร.....”
“ไลล่า ที่นี่ไม่ใช่มหาลัยนะครับ รบกวนเรียกผมอย่างเหมาะสมด้วย”
ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะได้พูดจบไทเกอร์ก็พูดแทรกด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เขามองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่ต่างไปจากเดิม ไม่อยากเชื่อว่าคนที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นรุ่นน้องที่แสนดีจะพยายามทำตัวเป็นมือที่สามเข้ามาแทรกกลางระหว่างความรักของเขา
ไลล่าหน้าเสียไปครู่หนึ่งก่อนจะปรับสีหน้าให้กลับมาเป็นปกติ ท่าทีของไทเกอร์สร้างความประหลาดใจให้กับพนักงานที่อยู่แถวนั้นเป็นอย่างมาก
เป็นที่รู้กันว่าไทเกอร์ค่อนข้างจะเป็นกันเองกับทุกคน เขาไม่ใช่คนถือตัวหรือถือในอำนาจเรียกได้ว่าเป็นเจ้านายที่เข้าหาได้ง่ายพอสมควรเลยทีเดียว
“ส่วนเรื่องเอกสาร รบกวนคุยกับทางเลขาผมเลยครับ ผมค่อนข้างยุ่ง อ้อ แล้วกรุณาแต่งกายให้เกียรติสถานที่ด้วยนะครับ ขอตัวก่อนครับ”
แม้คำพูดจะฟังดูสุภาพ ทว่าน้ำเสียงกลับเต็มไปด้วยการตำหนิติเตียนจนคนที่ได้ฟังถึงกับหน้าชาไปเลย ไลล่าข่มความโกรธไว้ในใจก่อนจะเดินหายไปในห้องน้ำ เธอมองหน้าตัวเองในกระจกก่อนจะอุดปากไว้แน่นแล้วกรี๊ดออกมาอย่างอัดอั้น
“มันเกิดบ้าอะไรขึ้น บ้าจริง!”
ไลล่าไม่รู้เลยว่าการกระทำของเธออยู่ใต้การมองของคนคนหนึ่งที่บังเอิญแวะมาพอดี หลังจากไลล่าออกไปจากห้องน้ำ ทิชาที่แอบฟังอยู่เงียบ ๆ ก็ยกมือถือขึ้นมาคุยต่อ
“ได้ยินชัดไหมน้ำชา อีนั่นมันโดนพี่ไทเมินด้วย
(ได้ยินแล้วล่ะ)
“เพราะงั้นแกก็สบายใจได้แล้ว เดี๋ยวฉันไปหาที่ห้องของดาวแล้วกัน”
(อื้อ แล้วเจอกัน)
ทิชาเลือกออกทางประตูหลังเพราะไม่อยากรบกวนพนักงานคนอื่น เธอแค่แวะมาเอาเอกสารให้สามีแต่ไม่คิดว่าจะได้เจอกับเรื่องเด็ด ๆ แบบนี้
ทิชารู้เรื่องของไลล่าเพราะน้ำชาเล่าให้ฟังอยู่เสมอ ตอนนี้เธอเลยเข้าใจในสิ่งที่เพื่อนของเธอกำลังกังวลแล้ว
ผู้หญิงคนนี้หน้าด้านจริง ๆ
อีกด้านไลล่าที่ออกมาจากห้องน้ำก็ต้องเผชิญกับเสียงซุบซิบนินทาของคนรอบ ๆ ตัวจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี ทว่าเธอก็ยังกัดฟันทนทำงานจนใกล้ได้เวลากลับบ้าน ร่างบางคว้าเอกสารบนโต๊ะเพื่อเข้าไปวางไว้ในห้องทำงานของไทเกอร์ เธอเคาะประตูก่อนจะเปิดเข้าไปเจอกับภาพบาดตา
น้ำชากำลังนั่งคร่อมตักคนรักพลางจุ๊บเบา ๆ อย่างเอาใจเธอเหลือบไปเห็นไลล่าด้วยหางตาแล้วกระซิบบอกไทเกอร์ให้เล่นไปตามน้ำ
“พี่ไทอยู่นิ่ง ๆ นะ...”
ยังไม่ทันที่ไทเกอร์จะเข้าใจอะไรหญิงสาวที่นั่งอยู่บนตักก็ประกบปากบางเข้ามาซะก่อน ไลล่าเห็นภาพนั้นเต็มสองตาเธอแทบจะหันหลังเดินออกไปทันทีถ้าไม่ได้ยินเสียงอุทานของน้ำชาซะก่อน
“อุ๊ย! พี่ไททำอะไรคะ ประเจิดประเจ้อ”
มือบางตีอกแกร่งเบา ๆ พลางปรายตามองคนที่เข้ามาใหม่ ไทเกอร์หันไปตามสายตาของคนตัวเล็กก่อนจะมองไลล่าอย่างเย็นชา
“ขอโทษค่ะ ฉันไม่รู้ว่าประธานยุ่งอยู่ แค่จะเอาเอกสารเข้ามาให้....”
“วางไว้แล้วออกไป ทีหลังมีอะไรฝากเลขาฉันไว้”
“ค่ะ....”
ไลล่าเดินออกไปอย่างหน้าเสีย ไทเกอร์ตัดโอกาสใกล้ชิดกันระหว่างพวกเขาสองคนอย่างไม่มีเยื่อใย ความเจ็บใจและความเสียใจที่เขาไม่เคยชายตามองเธอเลยแล่นไปทั่งร่างจนน้ำตาแทบไหล
ไลล่าข่มกลั้นน้ำตาเอาไว้ก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายและเดินออกไปโดยไม่สนเสียงผู้คนที่ยังนินทาไม่หยุด เมื่อพ้นออกมาจากตึกสูงแล้วไลล่าที่เข้ามาในรถก็ร้องกริ๊ดออกมาอย่างอัดอั้น
“กริ๊ดดดดด อีน้ำชา!!! อีเวร!!!”
เธอหายใจหอบถี่ด้วยความโกรธที่ถูกหยามหน้า ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าน้ำชาเห็นถึงได้จงใจจูบไทเกอร์ต่อหน้าเธอแบบนั้น
“สักวัน แกจะต้องเสียใจ กริ๊ดดดด”
รถหรูถูกขับออกไปด้วยความเร็วสูงตามแรงเจ้าของรถ ส่วนคู่รักอีกด้านน้ำชากำลังหัวเราะคิกคักอย่างพอใจที่ยั่วโมโหคนได้
“พี่ไทเห็นสีหน้ามันไหมคะ น้ำชากลั้นขำแทบแย่”
“ร้ายนะเรา”
นิ้วเรียวเขี่ยจมูกเล็กเบา ๆ ด้วยความรักใคร่และความขี้หวงของคนรัก มือหนาอีกข้างโอบเอวบางไว้กันตก
“ร้ายเพราะรักค่ะ ใครจะปล่อยให้หลุดมือไปล่ะคะ”
เธอพูดพร้อมกับหอมแก้มคนรัก เสียงหัวเราะที่เต็มไปด้วยความสุขดังออกมาจากห้องของเขาจนพนักงานต่างพากันคิดว่า
ประธานของพวกเขาช่างคลั่งรักจริงๆ
ไทเกอร์ใช้เวลาเคลียร์งานไม่นานก่อนจะพาน้ำชากลับมายังที่พักเขาให้เธอนอนเล่นอยู่บนห้องนอน ส่วนตัวเองก็ลงมาจัดการงานค้างในผับพร้อมกับโทรหาเพื่อนสนิทอย่างทิวเทพไปด้วย
“ฮัลโหล ไอ้ทิว กูมีเรื่องให้ช่วย.....”
ไทเกอร์คุยกับเพื่อนพักใหญ่กว่าจะกลับมาหาคนรักก็ปาไปเกือบเที่ยงคืนแล้ว น้ำชาหลับไปแล้วบนเตียงกว้างไทเกอร์จึงไม่อยากรบกวนเธอมาก เขาก้มลงจุมพิตหน้าผากนูนเบา ๆ พร้อมกับดึงผ้าห่มมาคลุมร่างบางให้ก่อนจะไปอาบน้ำแล้วค่อยมานอนก่อนเธอไว้
“ฝันดีนะครับชา อะไรที่ทำให้ชาไม่สบายใจพี่จะกำจัดทิ้งให้หมด”
เขารับปากกับคนรักก่อนจะกอดร่างเล็กแล้วนอนหลับไป
»»»»««««
หลังจากนั้นก็แทบไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ไทเกอร์ขีดเส้นชัดเจนระหว่างเจ้านายกับลูกน้องรวมทั้งหลีกเลี่ยงการพูดคุยกับเธอโดยตรงจนไลล่าแทบไม่มีโอกาสได้เจอหน้าเขาทั้งที่ทำงานในบริษัทเดียวกัน
ทว่าเธอก็ยังคงเห็นภาพบาดตาที่ทั้งสองพลอดรักกันอยู่เรื่อย ๆ เพราะน้ำชาจงใจให้เธอได้เห็นอย่างเช่นวันนี้.....
“พี่ไทขาา เราไปฉลองกันที่ไหนดีคะ”
มือเรียวที่ตอนนี้มีแหวนเพชรส่องประกายวิววับยกโบกไปมาจนทุกคนให้ความสนใจ บางคนก็เดินเข้ามาแสดงความยินดีที่ทั้งสองตกลงปลงใจกันสักที
“ยินดีด้วยนะคะประธาน”
“ไปขอแต่งงานกันตอนไหนครับ พวกผมไม่รู้เลย”
ไทเกอร์ยืนยิ้มอย่างภูมิใจก่อนจะหันไปมองคนตัวเล็กข้างกายก่อนจะตอบออกไป
“เพิ่งขอเมื่อวานเองครับ ของขวัญวันเรียนจบให้น้ำชาน่ะครับ”
“ประธานคลั่งรักมากเลยค่าา”
ท่ามกลางเสียงหัวเราะแสดงความยินดีของคนรอบ ๆ ไลล่ากลับมองคนทั้งสองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้น
ทำไมต้องเป็นเธอทุกครั้ง
ทำไมมันถึงได้ทุกอย่างไป
ทำไมถึงเป็นเธอที่เสียใจ....อีกแล้ว.....
- ผู้เขียน
