ลูกสาวนายพลคนโฉด

บัตรสะสมแต้มความดี

ลูกสาวนายพลคนโฉด

ตอน บัตรสะสมแต้มความดี

รถเก๋งสีขาวแล่นไปตามท้องถนนต่างจังหวัด มีร้านอาหารประปรายระหว่างทางริมคลอง

ลูกสาวนายพลนั่งเบาะหลังขณะที่ทหารเกณฑ์สองนายนั่งหน้า นายแต้มเป็นคนขับรถส่วนนายบอลก็ช่วยดูทาง ทั้งคู่ดูจะตื่นเต้นที่ได้ออกมาเที่ยวนอกค่าย

"ร้านอยู่ไหนนะครับ" หนุ่มผิวแทนหันมาถามขณะสองมือจับพวงมาลัยบังคับรถ

"ตรงไปเดี๋ยวก็ถึง เอ แวะกินกาแฟก่อนดีกว่า" คุณหนูมินสั่งและล้วงมือถือออกมากดหาร้านคาเฟ่ใกล้ๆ

รถเก๋งแล่นมาจอดที่คาเฟ่ริมน้ำ เป็นร้านกาแฟขนาดใหญ่ที่มีอาคารทรงไทยติดแอร์และยังมีศาลาให้นั่งอยู่ด้านนอกเพื่อรับลม

คุณหนูร่างบางเดินลงจากรถมานั่งที่ศาลาโดยมีหนุ่มๆวิ่งตามมายืนรอฟังคำสั่ง

"เอาคาปูชิโน่เพิ่มช็อตนะ เอาหวานน้อย แล้วเค้กมะพร้าวอีกหนึ่ง พวกนายเอาอะไรก็ได้"

"ครับผม" สองหนุ่มเอ่ยพร้อมกันเสียงดังลั่น ทำเอาคนที่นั่งศาลาข้างๆหันมาด้วยความตกใจ

สองหนุ่มเดินเข้าร้านไปสั่งกาแฟและเค้ก ครู่ใหญ่ก็เดินออกมาพร้อมกับของกินเต็มมือ นายแต้มกินกาแฟเอสเปรสโซ่เย็นกับแซนวิช นายบอลกินคาปูชิโน่และเค้กเหมือนกับมินเพราะเค้าไม่ค่อยได้กินกาแฟสเลยไม่รู้จะสั่งอะไร

"มาแล้วครับคุณมิน" บอล

"ร้านนี้เค้าให้บัตรมาด้วยครับ แสตมป์ตราให้ด้วย สะสมครบสิบแก้วฟรีหนึ่ง" แต้ม

"อือ ดีแฮะ"

คุณหนูเอ่ยขณะนั่งพิมพ์แชทกับเพื่อนขณะที่สองหนุ่มมานั่งตรงข้าม ทั้งคู่อมยิ้มและกระซิบกันเรื่องอะไรซักอย่าง

"มีอะไร ทำไมไม่พูดให้ฉันรู้ด้วย" มินเอ่ย

"อ้อ เปล่าครับ" นายบอลตอบ

"เอ่อ คือคุณมินครับ คืนนี้ผมขอไปนวดให้ได้ไหมครับ" นายแต้มรีบเสนอตัว

"เหอะ! ฉันเป็นเจ้านายนะ จะมาขอเอากันโจ้งๆอย่างนี้เลยรึ" มินบ่นและชักสีหน้าไม่พอใจ

"เปล่าครับ แค่นวดจริงๆนะครับ" นายแต้มแก้ตัวขณะที่นายบอลก้มดูดกาแฟ ไม่กล้าสบตาคุณหนู

"นวดหรือนาบ นวดเผื่อได้นาบล่ะสิ"

"ฉันเป็นผู้หญิงนะ ไม่ใช่จะมาขอเอากันง่ายๆ"

สาวชุดเดรสชมพูบ่นต่อ

"ขอโทษครับ ผมผิดไปแล้วครับ ผมไม่ขออะไรแล้วครับ"

"ผมก็ขอโทษที่เล่าให้แต้มฟังครับ"

นายแต้มกับนายบอลยกมือไหว้ด้วยความสำนึกผิด คนบ้านนอกอย่างนี้ช่างใสซื่อและน่าเอ็นดู

เหอะ! มินยิ้มแล้วส่ายหน้า

"ฉันรับทุกวันไม่ไหวหรอก นายสองคนก็ไม่ใช่เล็กๆเลย"

ห๊ะ! ครับ! นายแต้มกับนายบอลยืดอกนั่งหูผึ่ง แววตาเปี่ยมความหวัง

"ก็ถ้าฉันอยากก็จะเรียกเอง ไม่ต้องมาขอมาเสนอตัว"

"อ้อ นายสองคนน่ะไปขอบัตรสะสมแต้มมาอีกใบสิ"

คุณหนูสั่ง

"เค้าจะให้หรือครับ คือที่ซื้อมาเมื่อกี๊ก็ให้คุณมินไปแล้วนี่ครับ" นายบอลเอ่ยด้วยความซื่อ

"นายก็ซื้อเพิ่มอีกคนละแก้วสิ แล้วขอบัตรสะสมแต้มอีกใบนึงมา" มินบอก

ครับ! สองหนุ่มตอบพร้อมกันแล้ววิ่งเข้าร้านไปสั่งกาแฟร้อนมาคนละแก้ว ต่างก็นั่งสงบเสงี่ยมหนีบขาและก้มหน้าจิบกาแฟอย่างผู้ดี ไม่เอ่ยปากพูดรบกวนมินเลยซักคำ

ครู่ใหญ่ก็มีสายเรียกเข้าจากเพื่อนหนุ่มดังขึ้น มินกดรับสายแล้วพูดเสียงดัง

"อือ! หุ้นมันตก รอบนี้ขาดทุนบานเลย ถ้าพ่อรู้ฉันตายแน่"

คุณหนูคุยกับเพื่อนเรื่องหุ้น น้ำมันและทองจนสองหนุ่มที่ฟังได้ความรู้ไปด้วย ครู่ใหญ่เธอก็วางสายแล้วเอาเค้กไปนั่งกินในรถ

"นี่ เอาไปคนละใบ" มินเอ่ยขณะยื่นบัตรสะสมแต้มให้กับหนุ่มๆที่นั่งเบาะหน้า

"เอาไปทำไมครับ พวกผมคงไม่ได้มาอีก" นายเต้มเอ่ย

"ก็ถ้าพวกนายทำความดีฉันก็จะแสตมป์ให้หนึ่งครั้ง ทำดีครบสิบครั้งฉันจะอนุญาตให้นอนด้วย" คุณหนูเอ่ย

"ห๊ะ! จริงหรือครับ" นายบอลหันมายิ้มแฉ่ง

"ผมจะทำความดีทุกวันเลยครับ เอ่อ วันนึงแสตมป์ได้กี่รอบครับ" นายเเต้มเอ่ยอย่างมีแผน

"ก็นับเป็นครั้งที่ทำความดี ไม่เกี่ยวว่าวันละครั้ง" มินตอบ

หึ! ๆ ๆ สองหนุ่มกำบัตรแนบอกแล้วหันหน้ามองกันอย่างท้าทาย ราวกับจะแข่งกันทำความดีเอาใจคุณหนู

ครู่ใหญ่รถก็มาถึงร้านก๋วยเตี๋ยวเรือที่ตั้งอยู่ในเรือสำเภาไม้เก่าๆลอยอยู่บนแม่น้ำ มินเข้ามานั่งกินกับสองหนุ่มอย่างเอร็ดอร่อย เธอเล่าความหลังของร้านนี้ที่กินมาตั้งแต่สมัยเด็กให้บอลกับแต้มฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ

"อุ้ย ปากเลอะครับ ขออนุญาตครับผม" นายแต้มเอ่ยแล้วเอาทิชชู่เช็ดปากลูกสาวนายพล

"ขอบใจ คราวหน้าไม่ต้องนะ เรื่องแค่นี้ไม่แสตมป์ให้หรอก"

ฮ่า! ๆ ๆ นายบอลหัวเราะเยาะนายแต้มอย่างชอบใจ

เมื่อกินอิ่มแล้วมินก็ไปเดินห้างโดยที่มีหนุ่มสองคนเข็นรถเข็นเดินตามหลังต้อยๆ เธอเลือกขนมและของกินยื่นไปข้างหลัง นายแต้มรับมาใส่รถโดยที่นายบอลคอยจัดเรียงให้เข้าที่เข้าทาง

เมื่อได้ของครบแล้วทุกคนก็กลับบ้าน นายบอลกับนายแต้มรีบตัดหญ้าต่อเพราะกลัวท่านนายพลกลับมาด่าที่งานไม่เสร็จ

มินขึ้นมานอนดูซีรี่ย์ในห้องนอนและเปิดแอร์เย็นฉ่ำ จู่ๆเธอก็รู้สึกเจ็บน่องและเป็นตระคิวที่เท้าจนต้องนอนบิดตัวเกร็ง

เธอโทรไปหาแต้มแล้วบอกให้ขึ้นมานวดเท้า นายเเต้มจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามาในห้องแล้วลงนั่งปลายเตียง ใช้มือทายาหม่องกับฝ่าเท้าแล้วบีบคลึงวนๆ

"ดีขึ้นไหมครับ" หนุ่มหน้าคมเข้มเอ่ยถามขณะวางเท้าน้อยๆไว้บนหน้าขา

"อือ! สงสัยจะเดินเยอะไป" มินตอบ

"งั้นรบกวนขอความดีหน่อยครับ" นายแต้มเอ่ยแล้วล้วงบัตรสะสมแต้มกาแฟยื่นให้คุณหนูที่นอนหงาย

"เหอะ! ๆ ไปเอาตราของคุณพ่อมาสิ ที่โต๊ะทำงานชั้นล่างน่ะ" คุณหนูสั่ง

นายแต้มวิ่งลงชั้นล่างแล้วกลับขึ้นมาพร้อมกับตราประทับที่เป็นชื่อของนายพล คุณหนูรับมาแล้วกดตราน้ำหมึกสีดำปั๊มลงไปกับบัตรสะสมวงที่หนึ่ง

"ขอบคุณครับ ถ้ามีอะไรให้รับใช้เรียกผมเลยนะครับ ไม่ต้องเรียกบอล" แต้มยืนโค้งคำนับแล้ววิ่งลงไปตัดหญ้าต่อ

"ฮิ! ๆ แบบนี้ก็ดีนะ" มินนอนอมยิ้มแล้วหยิบไอแพดขึ้นมาเปิดหนังดูต่อ แป๊บๆเธอก็เปิดดูกราฟหุ้นแล้วผลอยหลับไป

พอตื่นขึ้นมาอีกทีก็จวนจะเย็น พบว่าคุณพ่อกับคุณแม่ยังไม่กลับจากวัดป่าเพราะว่าวันนี้มีงานบุญใหญ่

แกร๊ง! ๆ ๆ เสียงถ้วยช้อนและกระทะดังอยู่ในครัว

มินเดินลงมานั่งบนโซฟาและเปิดข่าวในทีวีดู จู่ๆนายบอลก็เดินออกจากครัวมาพร้อมกับถาดอาหาร

"อาหารมาแล้วครับคุณหนู ขอโทษที่ช้า คุณคงหิวแย่เลย"

"ห๊ะ! นายทำอาหารเป็นรึ" มินตกใจงง

"ครับ มีแกงมัสมั่นไก่ น้ำพริกกะปิปลาทูทอดกับผักลวก"

"ลาบปลาดุกก็มีนะครับ" นายบอลเอ่ยขณะวางจานชามเรียงรายบนโต๊ะอาหาร

คุณหนูเดินมายืนท้าวมือกับโต๊ะแล้วเอานิ้วชี้จิ้มๆน้ำพริกก่อนจะดึงขึ้นมาดูดชิม

หือ! เธอตาโตเมื่อน้ำพริกรสจัดช่างอร่อยถูกปาก

"อันนี้จะกินได้ไหมนะ" คนสวยเอ่ยขณะตักแกงมัสมั่นขึ้นมาเป่าแล้วชิม

อื้มมม! เธอตาโตอีกครั้งเมื่อแกงร้อนรสจัดจ้านถูกปาก

"ตักข้าวให้จานนึง กินเลยละกัน คุณพ่อคุณแม่คงมาช้าแหละ"

"ได้ครับข้าวครับข้าว ขอแต้มบัตรความดีหน่อยครับ" นายบอลเอ่ยและวางบัตรร้านกาแฟบนโต๊ะก่อนจะเดินเข้าครัวไปตักข้าวสวย

รุ่งเช้าวันต่อมา

แว๊ด! ๆ ๆ นายแต้มตัดหญ้ารอบบ้านลามไปถึงถนนที่รกริมน้ำ นายบอลปลูกดอกไม้ในกระถางหน้าบ้านที่ปล่อยร้างเอาไว้

"มิน มานี่ก่อน" นายพลในชุดเครื่องแบบทหารเต็มยศเอ่ยเรียก ทำเอาลูกสาวที่ก้าวเท้าลงจากบันไดตกใจ

"ทำไม หรือคะ" คนสวยเดินมายืนหน้าพ่อ

"อย่าไปใช้งานสองคนนั้นมาก เดี๋ยวมันก็พากันหนีทหารหรอก ให้มันพักผ่อนกันบ้างลูก เดี๋ยวคนอื่นเค้าจะว่าใช้งานลูกน้องเหมือนทาส"

คุณพ่อกล่าว

"เปล่า หนูไม่ได้สั่งนะคะ พวกเค้าทำของเค้าเอง" ลูกสาวตอบ

"อ้าวรึ งั้นก็แล้วไป เหอะ! ๆ ทหารผลัดนี้ขยันดีนะลูกนะ ฮ่า! ๆ ๆ " คุณพ่อตบบ่าน้อยแล้วเดินหัวเราะออกไปหน้าบ้านอย่างอารมณ์ดี