กลับมาจากเที่ยวเสม็ดพีรกันต์ก็โอนเงินจำนวนห้าล้านบาทให้กับลินรดาเพื่อเป็นค่าเลี้ยงดูลูกสาวของเขาในเวลาสี่ปีที่ผ่านมา เขาบอกกับหญิงสาวว่าจากนี้โอนเงินค่าเลี้ยงดูให้ทุกเดือนและจะไปรับข้าวหอมมาเที่ยวถ้าหากเขาว่าง
“คุณพ่อขาเมื่อไหร่จะมารับข้าวหอมไปเที่ยวล่ะคะ ข้าวหอมอยากไปเที่ยวทะเลค่ะ” เสียงข้าวหอมดังมาตามสายเมื่อเขาโทรไปหาเธอในเย็นวันหนึ่ง
“เอาไว้เสาร์หน้าพ่อจะไปรับนะครับ”
“จริงๆ นะคะข้าวหอมกับแม่จะเตรียมชุดว่ายน้ำไว้รอค่ะ”
“ได้จ้ะ พ่อขอคุยกับแม่หน่อยนะข้าวหอม”
“ได้ค่ะคุณพ่อ”
“มีอะไรจะคุยกับหลินเหรอคะ”
“เรื่องพาลูกไปเที่ยว”
“ทำไมคะหรือคุณมีปัญหาอะไร”
“ผมอยากให้ลูกไปกับผมและเนย”
“ถ้าลูกถามว่าทำไมหลินถึงไม่ไปด้วยคุณจะบอกลูกว่ายังไง อีกอย่างข้ามหอมติดแม่มากเวลากลางคืนถ้าลูกร้องไห้คุณจะลำบากเอานะคะ”
“ผมไม่คิดจะไปค้างอยู่แล้ว”
“คุณพาลูกไปทะเลแต่ไม่ให้ลูกนอนค้าง แบบนี้ไม่ต้อง
