พีรกันต์มองหน้าคนรักที่อยู่ใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นผสมไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ
“ตอนนี้เราเป็นอะไรกันคะ”
“เป็นแฟน”
“แล้วผู้หญิงที่คุณพาไปโรงพยาบาลล่ะคะ”
“ก็บอกแล้วว่าเป็นน้องสาวข้างบ้าน”
“แต่เนยไม่เคยได้ยินคุณพูดถึงเธอเลย”
“เอวาเพิ่งกลับมาจากอังกฤษ”
“แน่เหรอ ไม่ได้หลอกกันใช่ไหม”
“ผมจะหลอกคนที่ผมรักทำไม”
“คุณกันต์ น่ารัก ปากหวาน”
“เคยชิมเหรอถึงได้รู้ว่าหวาน”
“ถ้าอย่างนั้นขอชิมได้ไหม”
หญิงสาวไม่รอให้เขาตอบเธอโน้มใบหน้าลงมาใกล้แล้วแตะริมฝีปากลงบนริมฝีปากของชายหนุ่มเบาๆ แต่คนที่รอจังหวะอยู่ก่อนแล้วก็ไม่ปล่อยเธอทำเพียงแค่นั้นเขาใช้มือดันท้ายทอยของเธอไว้แล้วจูบแผ่วเบาไปบนเรียวสีสวย ปลายลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพรงปากที่เผยอรับเขาเมื่อถูกเขาปลุกเร้า ด้วยความชำนาญ ฝ่ามือหนาเคลื่อนไปตามผิวเนียนนุ่ม
“อื้อ...”
เธอครางประท้วงเมื่อรู้สึกจูบของเขามันมากกว่าที่ตนเองคิดไว้
“หวานไหม” เสียงทุ้มกร
