Chapter 30
คำสารภาพของเขาทำให้หัวใจของเธอเต้นแรง
“พี่เถื่อน”
“ดังนั้นสิ่งที่พี่ทำลงไป พี่ไม่ได้ทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ แต่พี่อยากจูบอัญจริง ๆ”
“พี่เถื่อน” เธอครางชื่อเขาอีกครั้ง
อ๊าย… หญิงสาวอยากจะกรีดร้องให้ลั่น ในที่สุดรักของเธอก็สมหวังอย่างนั้นเหรอ
“เพราะงั้นพี่อยากแต่งงานกับอัญเพราะพี่อยากแต่ง ไม่ใช่เพราะโดนบังคับ” เขาจับมือเธอมากุมเอาไว้ มองสบตาเธออย่างลึกซึ้ง นั่นทำให้อัญชันอยากจะกรีดร้องเสียให้ลั่น แต่ที่ทำได้ก็คือ เธอโผเข้ากอดเขาเต็มอ้อมแขน
เถื่อนตกใจเล็กน้อยที่เธอโถมเข้ามากอดเขา แต่สุดท้ายเขาก็กอดตอบเธอ ก่อนจะหัวเราะเบาๆ
“พี่เถื่อนหัวเราะอะไรคะ”
“ว่าที่เมียใครตรงไปตรงมาจนพี่กลัว” เขาเย้า
“พี่เถื่อนกลัวอะไรเหรอคะ”
“กลัวว่าเข้าห้องหอแล้วพี่จะโดนกระโดดปล้ำไง”
“บ้าสิคะ ใครจะไปทำแบบนั้นกัน”
“ทำได้นะ พี่ไม่ได้ว่าอะไร” เขาจับมือเธอกุมเอาไว้มั่น ก่อนที่จะเดินไปด้วยกันอย่างม
