Chapter 43
“ให้พี่ช่วยนะครับ”
“พี่ทำเป็นเหรอจ๊ะ”
“แค่นำปลาตากแดดใช่ไหม พี่เห็นอันดาทำแบบนี้ทุกวัน” เขาเห็นว่าเธอนำปลามาตากแดดทำปลาเค็มทุกวัน เขาไม่ได้ถามแต่อาศัยสังเกตเอา จะได้ช่วยเหลืองานของเธอบ้างไม่มากก็น้อย เพราะอาการเขาดีขึ้นมากแล้ว
“ฮะแฮ่ม” เสียงของนายทับ บิดาของอันดามันที่ดังขึ้นทำให้แสนต้องถ้อยห่างเล็กน้อย เพราะถูกมองว่ายืนจนชิดใกล้อันดามันมากจนเกินไปขณะตากปลาเค็มด้วยกัน
“จะช่วยก็ช่วย ไม่ต้องเข้าไปยืนชิดกับลูกสาวฉันมากขนาดนั้น” ทับทำเสียงดุ
“พ่อก็ เจ้าแท่งเขาอุตส่าห์ช่วย อย่าไปดุนักเลย” นางทองปรามสามี
หลังจากที่บุตรสาวช่วยเหลือหนุ่มแปลกหน้าเอาไว้ในวันนั้น ทั้งสองก็จำต้องให้ชายหนุ่มพักอาศัยอยู่ด้วย เพราะเขาความจำเสื่อม จำอะไรไม่ได้
ครอบครัวของทับกับทองและบุตรสาวที่เพิ่งเรียนจบกลับมานั้น มีอาชีพหาปลา ทำปลาเค็มและกุ้งแห้ง รวมถึงกะปิกุ้งเคยขาย ชายหนุ่มที่ฟื้นขึ้นมาจึงช่วยทับ
