Chapter 45
“พ่อไม่เคยบังคับลูก แต่ไอ้แท่งมันเป็นใครก็ไม่รู้”
“ถ้าพวกเขาเป็นเนื้อคู่กันจริง ๆ เราก็คงขัดลิขิตฟ้าไม่ได้ เหมือนเราสองคนไง” ทับไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่เขาสัญญาว่าจะดูแลนางให้ดีที่สุด เขาก็ทำแบบนั้นจริงๆ เพราะกินง่ายอยู่ง่าย ไม่กินหรูอยู่แพง กินพืชผักที่ปลูกเอง ออกทะเลหาปลาก็มีอาหาร บ้านช่องก็สร้างเองทำเองไม่จ้าง มีแหล่งน้ำ มีรายได้ก็เก็บหอมรอมริบไว้ใช้ยามจำเป็น ครอบครัวจึงไม่ลำบาก
ทับนั้นหาเงินได้เท่าไหร่ก็ให้เมียเก็บหมด จะใช้จ่ายอะไรก็ค่อยมาขอเบิก ส่วนใหญ่จะซื้อพวกเครื่องมือทำมาหากิน ไม่เคยเอาไปใช้จ่ายฟุ่มเฟือยหรือสุรุ่ยสุร่ายเลย
แสนตื่นตั้งแต่เช้ามาช่วยงานครอบครัวของหญิงสาวที่มีบุญคุณกับเขา นอกจากอันดามันจะช่วยชีวิตของเขาเอาไว้ ยังให้ที่อยู่ที่กินและที่หลบภัยอีก
เขาเป็นหนี้บุญคุณของเธอ อีกทั้งบิดามารดาของเธอ แม้บิดาของเธอจะหวงลูกสาว แต่ก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเขาจนถึงขั้นกลั่นแก
