Chapter 60
“มานอนอยู่ในรถหน้าบ้านตั้งแต่ตอนไหน” พ่อเลี้ยงอินทร์เอ่ยถามเพื่อนลูกสาว ในขณะที่ภากรชะโงกหน้าไปหาหญิงสาวที่เขาอยากเจอ แต่ไม่เห็นแม้แต่เงา
“ยายแพรน่ะทำอาหารอยู่ในครัว” กลิ่นอาหารที่เขาได้สูดดมว่ามันหอมกรุ่นเพียงใดคือฝีมือการทำอาหารจากแพรพลอยเช่นนั้นเหรอ
เธอไม่ได้เป็นแม่บ้านแม่เรือนอะไรมากเขารู้ดีเพราะสนิทกัน เพราะเป็นลูกคุณหนู แถมยังเป็นลูกคนเล็กอีก มีคนทำโน่นทำนี่ให้ตั้งแต่เด็ก ไม่ต้องดิ้นรนอะไรเอง
“คือผมนอนไม่หลับน่ะครับ คิดถึงแพร เลยขับรถออกมาเรื่อย ๆ มาจอดอยู่หน้าบ้านแพรได้ไงไม่รู้”
“อืม... เราก็คบกับแพรมานานแล้ว รู้ตัวกันตอนไหนว่าคิดมากว่าเพื่อนล่ะ” พ่อเลี้ยงอินทร์ยังเอ่ยถาม
“ผมเพิ่งรู้ตัวไม่กี่วันมานี้ครับ แต่ก่อนหน้านั้นไม่รู้ตัวเลยจริงๆ”
“พ่อก็ว่าอยู่ ตามหวงกันมาตลอด แต่ยายแพรบอกว่าเป็นแค่เพื่อนกัน พ่อก็ไม่อยากซักถามอะไรมาก” ประโยคนั้นทำให้ภากรเองก็เพิ่งรู้ว่าเขาเ
