Chapter 19
คนยกหางตัวเองยิ้มกริ่ม เข้าห้องไปพักผ่อนในช่วงค่ำเหมือนคนอื่น ๆ
รอแล้วรอเล่าก็ไม่เห็นเธอมาหา เขานอนไม่หลับ ว้าวุ่นทั้งคืน ตื่นมาก็เห็นว่าเธอลงไปช่วยมารดาและคนรับใช้ทำกับข้าวอยู่ในครัว
มันมีเหรอผู้หญิงไม่สนใจเขา มีจริงๆ น่ะเหรอ เขาเฝ้าถามตัวเอง ไม่ค่อยอยากจะเชื่อนัก แต่ท่าทีถอยหนีทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้ทำให้เขาเริ่มคิดว่ามันคือเรื่องจริง
อาหารเช้าหอมกรุ่น ไม่เท่าความกรุ่นในอกของเขา เธอไม่มองหน้าเขา พอเห็นหน้าก็เดินหนี หรือเลี่ยง หรือหลบ ก้มหน้าก้มตาเดินไปอีกด้าน ท่าทีของเธอทำให้เขาว้าวุ่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น เมื่อสาวใช้มาเปิดประตูก็รีบมาแจ้งให้เจ้านายรับรู้
“เพื่อนของคุณวดีมาหาค่ะ”
“ขอบใจจ้ะ” จารุวดีกล่าวด้วยรอยยิ้ม เมื่อกำลังนั่งสนทนากับอินแก้วเรื่องมื้ออาหารในช่วงกลางวัน
“หนูขอตัวไปหาเพื่อนก่อนนะคะคุณป้า”
“ตามสบายเลยจ้ะ”
อินทัชที่ป้วนเปี้ยน
