Chapter 21
“แม่ละปวดหัวกับเราเสียจริง ถามน้องก่อนไหมว่าเขาอยากให้เขาจีบไหม”
“พี่ทัชจะจีบวดีไปทำไมคะ พี่ทัชไม่ชอบวดีไม่ใช่เหรอ” เธอยังจำประโยควันก่อนของเขาได้
“ก็ตอนนั้นคิดว่าขี้เหร่” ยิ่งพูดยิ่งดูแย่ แต่เขาก็ต้องพูดออกไปตรง ๆ
“พี่ทัชมองคนแค่ภายนอกเหรอคะ”
“หรือใครไม่มองคนแค่ภายนอกก่อนบ้าง คนเราก็ต้องมองหน้ากันก่อน ชอบแล้วถึงได้คบหากัน”
“แต่รจนาไม่เคยมองเจ้าเงาะที่รูปลักษณ์ภายนอกเลยนะคะ” จารุวดีเอ่ยเถียงเขา
“ไม่มองได้ยังไง เจ้าเงาะน่ะทำให้เห็นเนื้อกายภายใน ถ้าเป็นเจ้าเงาะจริง ๆ รจนาก็ไม่เสี่ยงพวงมาลัยให้หรอก” อินทัชเอ่ยเถียง
อินแก้วกอดอกอมยิ้ม นั่งมองเด็กทั้งสองเถียงกันแล้วแทบหลุดหัวเราะแต่กลั้นเอาไว้สุดฤทธิ์สุดเดช
อีกคนปฏิเสธ แต่พออีกคนไม่เอาจริง ๆ นั่นแหละเต้นเป็นเจ้าเข้า นี่แหละหนา เขาว่าอย่าพูดอะไรไปก่อน ไม่อย่างนั้นจะ ‘เสียหมา’
“พอเห็นว่าวดีไม่ได้ขี้เหร่พี่ก็จะจีบ ทีก่อนหน้าน
