“ปล่อยนะ ข้าไม่อยาก คุยกับท่าน…อ๊าา อย่ะ…อย่า….เฟิงหรงท่านมัน…คนเลว!! อ๊าาา”
นิ้วที่สอดเข้าไปร่องกลีบลึกจนสุดพร้อมกับลิ้นที่ดูดดึงยอดปทุมสีสวยที่ไม่เคยกลับมาขาวเนียนดังเดิมเลยสักวันเดียวเพราะเขามักจะทิ้งร่องรอยเอาไว้เสมอ สุดท้ายไป๋ซูเม่ยก็ต้องแพ้ลูกอ้อนของซื่อจื่อที่รุนแรงและเร่าร้อนจนนางต้องยอมแพ้
“อ๊าาา ลึกเกินไปแล้ว….อ๊าาา”
เขาจับนางนั่งคร่อมบนตัวเขาและสอดมังกรยักษ์เข้าไปได้เพียงครึ่งเดียวเพราะร่างของไป๋ซูเม่ยมิอาจครอบครองมันได้จนสุดตัวเพราะความยาวของมังกรยักษ์ที่แข็งแกร่งเต็มที่นั้นจะทำให้นางจุกได้ในท่านี้ ลิ้นของเขาพันอยู่ที่ต้นคอระหงลากลงมาจนถึงหน้าอกอวบเมื่อทั้งคู่ค่อย ๆ เอนกายกลับลงไปนอน
“คนดี เจ้าเชื่อใจข้านะข้าไม่มีทางหักหลังต่อความไว้ใจของเจ้า การที่ข้าช่วยคนทรยศผู้นั้นเพื่อให้นางได้บทเรียนและทำงานให้เรา หากนางกล้าทรยศอีกก็ไม่ต้องถึงมือพวกเรา แค่อี้เสี่ยวฟานก็จัดการนางได้แล้
