ครืน~ ครืน~
แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ของเพชรพลอยดังแทรกขึ้น เหตุการณ์เลวร้ายตรงนี้เลยหยุดชะงัก มือบางรีบล้วงจากกระเป๋าสะพายกดรับสายเบอร์บิดาทันที ทำให้ชายหนุ่มทั้งสองคนหยุดจ้องเขม่งกัน
"ฮัลโหลค่ะพ่อ" น้ำเสียงหวานพูดทักทายเช่นเคย ใบหน้าสวยผลิรอยยิ้มทันที เธอไม่ลืมยกนิ้วชี้ขู่ให้ชายสองคนด้านข้างหยุดทะเลาะกัน
~ฉันเอง..พ่อเข้าโรงพยาบาลSSรีบมาตอนนี้ให้ไว~ แต่ปลายสายคือเสียงของมาคลินนิ่งเรียบ คล้ายเก็บอาการไม่ให้คู่สนทนาร้อนรนไปก่อน
"เรื่องจริงๆหรอคะ เดี๋ยวพลอยรีบไปตอนนี้เลยค่ะ" น้ำเสียงหวานเปลี่ยนเป็นสั่นคลอน ลุกพรวดพราดจนลืมอาการเจ็บตรงข้อเท้า ยิ่งทำให้ทุกคนตื่นตนกแม้แต่ไลลายังลุกตามอย่างสงสัย ครั้งนั้นบิดาเคยพูดเรื่องป่วยไว้เป็นลางสังหรณ์ ไม่คิดว่าจะด่วนกระทันหันแบบไม่ทันรับมือ
"เกิดอะไรขึ้นพลอย" ไลลาเอ่ยถามทันทีที่เพื่อนสาววางสาย ใบหน้าเธอซีดจางรวดเร็ว ท่าทางกระวนกระวายเหมือนมีเรื่องทุก
