"พูดบ้าอะไรออกมา ฉันกับคุณเราไม่ได้...อุ๊บ!!" ยังไม่ทันได้แย้งบอกจบคำพูด เธอถูกรั้งไปกระแทกชนแผงอกกว้าง
เขาก้มลงบดขยี้จูบเร่าร้อนรวดเร็วจนไม่ให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว ไม่สนใจสายตาหลายคู่หันมอง โดยฝ่ามือหนาป้องไว้ปิดไว้ตรงแก้มเนียนกันภาพลักษณ์คนตัวเล็กเสียหาย ทว่าลืมไปการกระทำแบบนี้ในสถานที่อโคจรย่อมธรรมดา
"จะเปลี่ยนคำพูดไหมว่ะ!" เอเดนยังกดน้ำเสียงต่ำบอก ยามถอนจูบออกราวเสียดาย ใช้หัวแม่มือปาดคราบน้ำลายบนเรียวปากสีชมพู เขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมถึงได้ปล่อยนิสัยเอาแต่ใจทำลายสถานที่ทำงานตน จนลืมว่ามีคนรู้จักมากมายอยู่ระยะใกล้ ลืมรักษาภาพพจน์เพียงเพราะหญิงสาวแสดงท่าทีรังเกียจ
"คุณมันเลว..." เพชรพลอยเอ่ยบอก ดวงตากลมมีน้ำตาปริ่มเกือบไหล เขาสร้างความอับอายแก่เธออย่างมาก ไหนจะเพื่อนร่วมงานไม่รู้มองเห็นด้วยหรือเปล่า หากวันใดกลับมาทำงานไม่ต้องโดนนินทาที่เบนเคยเตือนเหรอ
"กินกันเลยมื้อกูเลี้ยงเอง
