เช้าวันต่อมา_
"ทำไมขาหายเร็วจัง เธอได้ไปหาหมออีกไหม" หลังจากทั้งคู่อาบน้ำเรียบร้อยแล้ว เอเดนสวมชุดทำงานด้วยเสื้อเชิ้ตสีกรมเข้มเข้าโทนกับกางเกงสแลคดำ เซทผมขึ้นเป็นระเบียบทำให้เวลานี้เขาดูเป็นผู้ใหญ่น่าเกรงขาม ทิ้งกายนั่งลงอยู่ข้างเตียง ทอดมองสาวนักศึกษากำลังแต่งหน้าตรงโต๊ะเครื่องแป้ง
"ไม่ค่ะ กินยาทายามันต้องหายไวอยู่แล้ว" ใบหน้าสวยแต่งแต้มสีชมพูอ่อนจางๆให้สมวัย เธอมองกับมายังคนตัวสูงผ่านกระจกใส ทั้งที่มีข้อความในใจมากมายกับไม่สามารถเอ่ยมันได้
"งั้นวันนี้เลิกเรียนฉันไปรับ แวะไปหาหมอดูซะหน่อย" แม้จะเอะใจกับการกระทำของเธอนิดหน่อย แต่เขาก็เลือกจะเอื้อมหยิบนาฬิกาแบรนด์หรูบนโต๊ะข้างหัวเตียงมาสวมใส่แกล้งตีเนียนไม่รับรู้
"ไม่ต้องค่ะ ฉันจะเข้าไปที่ผับอยู่แล้ว" เธอกำแท่งลิปสติกในมือแน่น พยามเลี่ยงคำพูดตามใจคิด แล้วเธอก็ไม่อยากเสียงานประจำที่เงินมากขนาดนี้ ระหว่างหาเงินมาใช้หนี้มารดาให้จบสิ้น แ
