@ เช้าวันใหม่
"ตื่นได้แล้ว ตื่นเดี๋ยวนี้นะ!" เสียงขอคนตัวเล็กพยามโวยวายเสียงดัง หลังเธอพยามปลุกเขามาตั้งนาน ฝ่ามือบางกระหน่ำใส่บ่ากว้างไม่หยุดหย่อน แม้ข้อเท้าเจ็บก็ยังไม่มีผลอะไร จนร่างอรชรอาบน้ำแต่งกายพร้อมไปเรียนเรียบร้อยแล้ว
คงเป็นลูกน้องเขาจัดเตรียมชุดนักศึกษาไว้ให้ คาดว่าซื้อใหม่เพราะไม่ใช่ไซส์เดิม แต่ถึงอย่างไรเวลานี้เธอไม่ควรเรื่องมาก แค่ได้ใช้ชีวิตปกติคงดีกว่า
"โว๊ะ!..แหกปากอะไรของเธอ!" คนถูกปลุกก่อนเวลาตื่นรีบส่งน้ำเสียงหงุดหงิดแสดงออก ผ่านใบหน้าหล่อเหลาไม่สบอารมณ์ ก่อนลุกนั่งชันพิงหัวเตียงตั้งสติ
"ไหนบอกว่าจะไปส่งไง อยู่สูงขนาดนี้ฉันจะลงไปไหวไหมเล่า" เพชรพลอยแสดงสีหน้างอค้ำ ทิ้งกายลงนั่งข้างเตียงยกมือกอดออกอย่างตัดพ้อ เธอไม่น่าพลาดให้ตัวเองเจ็บตัวเลย คนต้นตอก็ไม่สนใจอีก เธอยกเท้าข้างที่ยังพันผ้าไว้ เขยิบไปพาดหน้าตักแกร่งให้อีกฝ่ายรับรู้
"ก็บอกดีๆสิ แหกปากขนาดนี้นึกว่ามีค
