ตอนที่ 17 เผลอใจ NC
มิรินสะอึกกับคำพูดของเขาไปชั่วขณะหนึ่งก่อนจะถูกก่อกวนด้วยรอยยิ้มของเขาที่ราวกับปีศาจและคำพูดถัดมาของเขาที่มันย้อนแย้งกับคำพูดก่อนหน้านั้นไปหมด
“แต่เห็นว่าเธอขยันทำหน้าที่ขนาดนี้ ฉันจะยอมใส่ถุงเวลานอนกับคนอื่นให้แล้วกัน” พูดจบเขาก็เลิกเสื้อยืดตัวบางของเธอขึ้นจนมันหลุดออกไปพ้นตัว
เขาสบตากับเธอนิ่ง ฝ่ามือหนาค่อย ๆ ลูบลงจากลำคอระหงษ์ลงมาที่หน้าอกอวบอิ่มล้นฝ่ามือ ขยำเคล้นคลึงเล่นอย่างเอาแต่ใจ ราวกับว่าร่างกายทุกส่วนของเธอมันเป็นของเขา จะจับ จะทำอย่างไรก็ได้
“อ๊ะ” มิรินร้องท้วงออกมาพร้อมกับสะดุ้งโหยงเมื่อเขาสอดฝ่ามือเย็นเฉียบนั้นเข้ามาในผ้าชิ้นน้อย ใช้นิ้วบีบบี้ส่วนยอดถันสีระเรื่อจนเกิดความรู้สึกซ่านสยิว
เขาใช้มืออีกข้างสะกิดตะขอเสื้อแค่ครั้งเดียวมันก็หลุดออกมาตามลาดไหล่ขาวเนียน จนเผยให้เห็นความตะการตาปรากฏสู่สายตาเขา หัวใจดวงน้อยเต้นโครมคราม แม้ว่าจะเคยแก้ผ้าต่อหน้าเข
