ตอนที่ 47 ตกเป็นเป้าสายตา
หลังจากหนีจากใต้หล้ามาได้เธอก็รีบฝ่าฝูงชนที่ออกันอยู่ใต้ตึกเพื่อไปหาเพื่อนที่จุดนักพบ หนีสายตาของใครหลายคนที่มองมา บางคนก็ยิ้ม บางคนก็เฉยและมีบางคนที่ชักสีหน้าไม่พอใจใส่เธอ
หากจำไม่ผิด สายตาของรุ่นพี่คนหนึ่งนั้นชื่อนุ่น เธอรู้สึกมาหลายวันแล้วว่าสาวรุ่นพี่คนดีดูจะไม่ชอบเธอ เพราะนุ่นมองมาเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่างและสัญชาตญาณก็บอกว่ามันเป็นเรื่องของ ใต้หล้า
“อ้าว มิริน สรุปแกมายังไงเนี่ย” พิงค์เห็นเพื่อนทิ้งตัวนั่งลงข้างตัวก็รีบถามทันที เพราะมัวแต่เล่นมือถือเลยไม่ทันมองว่าเพื่อนมาจากไหน ซ้ำตอนนี้คนยิ่งเยอะอยู่ด้วยแทบมองไม่เห็นข้างนอก
“เรียกรถมาส่ง” มิรินตอบเบา ๆ เพราะกลัวเพื่อนจะจับได้
“มิรินมันโกหก ฉันเพิ่งเห็นรถหนุ่มวิศวะออกไปเลย” เพื่อคนหนึ่งที่เดินตามเธอมาแล้วนั่งลงตรงข้ามกันเฉลยพร้อมกับรอยยิ้มและหัวเราะคิกคักชอบใจใหญ่
“ไม่ใช่สักหน่อย ไม่ได้มากับคันนั้น”
