ร่างบางที่ใส่เสื้อเชิ๊ตสีขาวยืนหันซ้ายหันขวาอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำก่อนจะหอบเอาอากาศเข้าปอดหนักๆและเดินออกมาจากห้องน้ำ
“ เดี๋ยวเดียหลับค่อยกลับไปนอนที่บ้านก็แล้วกัน ”
ทับทิมตั้งใจจะมานอนเป็นเพื่อนหลานจนกว่าหลานจะหลับก็เท่านั้นโดยที่ไม่รู้เลยว่าตัวเองคือเป้าหมายในแผนของลุงหลาน
เพลิงนั่งเล่นอยู่บนเตียงกับฟาเดียเอาแต่จ้องมองคนตัวเล็กที่ใส่เสื้อเขายาวถึงเข่าพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนๆ
“ ลุงเพลิงไปอาบน้ำสิค่ะ ตัวจะได้หอมๆ ” เด็กน้อยเอ่ยบอกผู้เป็นลุง
“ ครับ ”
ฟอด!!
“ หอมแล้ว “
ร่างหนาลงจากเตียงเดินตรงไปห้องน้ำไม่วายยังชิงหอมแก้มทับทิมและเดินยิ้มกริ่มเข้าห้องน้ำไป
“ เพลิง! ”
ทับทิมแผดเสียงเรียกคนตัวสูงเสียงดังอีกคนไม่คิดสะทกสะท้านยักไหล่ใส่แล้วเดินผิวปากเข้าห้องน้ำไปอย่างอารมณ์ดี เขาถอดเสื้อผ้าจะโยนทิ้งลงในตะกร้าตาดันดีเห็นเข้ากับเสื้อผ้าชุดเก่าและชุดชั้นในของทับทิมอยู่ในตะกร้าผ้าเขาด้วย มือหนาหยิบทุกอย่างออกจากตะกร้ามาดูแม้แต่ไซส์ชุดชั้นในที่อีกคนสวมใส่
“ นมใหญ่เหมือนกันนี่หว่า “ เพลิงเอ่ยพึมพำออกมาราวกับคนโรคจิตก่อนจะวางชุดชั้นในใส่ไว้ในตะกร้าเหมือนเดิม
“ หลังจากนี้ยัยแมวน้อยจะต้องมาถอดเสื้อผ้าทิ้งในตะกร้าเดี๋ยวกันกับกูทุกวัน ”
ริมฝีปากหยักเอ่ยพึมพำออกมาและเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำทันที
“ ป้าทับทิมมานอนสิค่ะ ”
ฝ่ามือเล็กๆตบเบาๆบนที่นอนข้างๆตัวเองทับทิมยอมเดินขึ้นเตียงไปนอนกับหลานอย่างว่าง่าย
“ ป้าทับทิมข๋า ตอนเด็กๆป้าทับทิมขี้เกียจไปโรงเรียนไหมคะ ”
“ ขี้เกียจสิแต่เราเป็นเด็กก็ต้องไปโรงเรียนนะ ฟาเดียไม่อยากไปโรงเรียนแล้วเหรอ ”
“ ลุงสกายบอกว่าจะให้หนูเรียนที่บ้านแต่แด๊ดไม่ยอมค่ะ แด๊ดบอกว่าอยากให้หนูมีเพื่อนเยอะๆ “
เป็นปกติที่ก่อนนอนเด็กน้อยจะนอนพูดคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้เพราะก่อนนอนทุกคืนฟาโรจะนอนคุยกับลูกแบบนี้
” ไม่อยากมีเพื่อนเยอะๆเหรอคะ เด็กๆเขาก็มีเพื่อนเยอะกันทั้งนั้น “
” หนูมีพี่แฟรงค์ พี่เฟรย่า พี่วายุ พี่วาโยแล้วก็พี่อัญญาแล้วแต่วันนี้พี่ๆไม่มาเพราะพ่อลมบอกว่าพี่ๆไปนอนบ้านใหญ่ค่ะ “
” เราก็ต้องมีเพื่อนคนอื่นๆบ้างสิ “
“ ไม่ค่ะ หนูไม่อยากมีลุงสกายบอกว่าพี่น้องเราเยอะๆไม่เห็นต้องมีเพื่อนเลย ”
“ ลุงสกายก็อีกคนนิสัยไม่ดีสอนตัวน้อยของป้าแบบนี้ได้ยังไงกัน ”
ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า
มือเรียวบีบไปที่พวงแก้มนุ่มๆของหลานอย่างนึกหมั่นเขี้ยวทำให้เด็กน้อยหัวเราะลั่นห้องจนลุงที่กำลังใส่เสื้อผ้าอยู่ในห้องแต่งตัวได้ยินไปด้วย
ปกติถ้าเป็นเด็กอื่นเขาคงรำคาญเสียงหัวเราะนี้แต่เพราะมันเป็นฟาเดียหลานๆของเขาเลยทำให้เพลิงรู้สึกมีความสุขขึ้นอย่างบอกไม่ถูก ในชีวิตประจำวันเขาก็จะขลุกอยู่ที่ผับ ทำแต่งานจนดึกจนดื่นทุกคืน
ร่างหนาสาวเท้าเดินมายังเตียงนอนท่อนล่างเป็นกางเกงวอร์มเนื้อดีสีเทาท่อนบนเป็นเสื้อยืดสีขาวมันดูดีหล่อเหลาจนทำให้ทับทิมจ้องมองเขาไม่วางตา
“ หัวเราะอะไรเสียงดัง หืม! “
มือหนาลูบไปบนหัวเล็กๆของหลานสาวและเอ่ยถามออกไป
” ป้าทับทิมแกล้งหนูค่ะ “
” ง่วงยัง “
” ไม่ค่ะ..ลุงเพลิงข๋า ลุงเพลิงขี้เกียจไปโรงเรียนไหม “
เป็นอีกครั้งที่เด็กน้อยเอ่ยถามผู้เป็นลุง
” ไม่ครับ “
” ทำไมละคะ “
” เพราะว่าถ้าเราไม่เรียนหนังสือเราก็จะเป็น… “
” เป็นกระต่ายค่ะ “
ลุงพูดยังไม่ทันจบประโยคหลานน้อยก็เอ่ยขึ้นทันที
” 555 เป็นกระต่ายก็ได้ “
ฟอด!!
อุ้ย!
” คนนี้ละง่วงยัง “
เพลิงที่เห็นทับทิมนอนดูมือถือเพลินๆก็ชิงไปหอมแก้มจนทับทิมตกใจ
” 555 ลุงเพลิงเหมือนแด๊ดเลยค่ะ แด๊ดหอมแม่ทั้งวัน “
เด็กน้อยไม่ได้รู้สึกเขินอายกับการกระทำของลุงเพลิงเพราะที่บ้านพ่อกับแม่ก็หอมกันอยู่บ่อยครั้งจนมันกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้วในสายตาเด็กๆ กับการแสดงความรักที่มีต่อกันด้วยการหอมแก้ม
“ นิสัยนะเพลิงไม่อายหลานหรือไง เยอะไปแล้วนะ ”
“ ทำไมต้องอายและอะไรที่ว่าเยอะ ”
ฟอด!!
“ ใช่ไหมครับ ”
เพลิงหอมแก้มหลานและเอ่ยถามยิ้มๆ
“ ใช่ค่ะ หอมได้ค่ะป้าทับทิมรักกันก็ต้องหอมกันนะคะ แด๊ดบอก “
“ โตขนาดนี้แล้วยังต้องให้หลานสอนอีกเหรอยัยแมวน้อย ”
“ ทำไมลุงเพลิงเรียกป้าทับทิมว่ายัยแมวน้อยละคะไม่เห็นจะเพราะเลย…? ”
“ ก็ชอบขู่ฟ่อๆเหมือนลูกแมวไงเคยเห็นไหม ไม่ให้เรียกยัยแมวน้อยแล้วเรียกอะไรดี ”
“ ไม่เคยเห็นค่ะ อืม…เรียกว่าอะไรดีน๊า ”
นิ้วชี้น้อยๆจิ้มไปที่หน้าผากของตัวเองเบาๆและทำท่าใช้ความคิดหาคำเรียกให้ลุง
“ เรียก ที่รัก ดีไหมค่ะ ”
ฮ่า…ฮ่า…ฮ่า
” ไปฟังมาจากไหน “
เพลิงระเบิดหัวเราะออกมากับคำพูดของหลานสาว ที่ช่างพูดเกินเด็กซะจริง
” หนูได้ยินในซีรี่ย์ที่แม่ดูค่ะ “
” ที่รักครับขอกอดหน่อย “
เพลิงได้ทีเอ่ยหยอกล้อทับทิมทำให้คนฟังต้องถลึงตาใส่อย่างเอาเรื่อง ทั้งสามนอนพูดคุยกันสนุกสนานอยู่ในห้องนอน
24:00 น.
เสียงลมหายใจสม่ำเสมอของสองสาวดังขึ้นทำให้เพลิงรู้ว่าทั้งสองหลับไปแล้วคิ้วคมขมวดเข้าหากันก่อนจะมองไปยังหลานที่นอนอยู่ตรงกลาง
“ ไหนบอกตามแผน ตามแผนตรงไหนวะ ” เพลิงเอ่ยพึมพำออกมา
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้นร่างหนารีบลุกออกจากที่นอนเดินไปเปิดประตู
“ เดียละ ”
“ หลับ ”
“ ลุงซัน ”
เด็กน้อยสะลึมสะลือตื่นขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู เธอนอนรอให้ป้าหลับจนตัวเองผลอยหลับไปด้วย
“ ไปนอนกับลุงไหม ”
“ ไปค่ะ ”
“ ค่อยๆลงเดี๋ยวตก ”
ซันเดินเข้าไปในห้องนอนและอุ้มฟาเดียขึ้นก่อนจะมองไปยังน้องสาวที่นอนหลับตาพริ้มอยู่
“ หึ! เฮียไปก่อน ”
“ บ๊ายบายค่ะลุงเพลิง ”
ซันหัวเราะเบาๆในลำคอและอุ้มหลานออกไปทันที ฟาเดียก็ไม่ลืมที่จะบอกลาลุงเพลิง ร่างหนาหันไปมองคนบนเตียงก่อนจะฉายยิ้มกว้างออกมา และปิดประตูห้องไปทันที ก่อนจะสาวเท้าเดินกลับไปที่เตียงนอนอีกครั้ง มือหนาถอดเสื้อยืดที่ตัวเองสวมใส่อยู่โยนทิ้งลงพื้นไป
“ หึ! จะเอายังไงกับแมวน้อยขี้เซาตัวนี้ดี ”
นิ้วเรียวยาวปัดผมที่ปรกหน้าออกจากแก้มนวลตาคมจ้องมองไปยังใบหน้าขาวเนียนนิ่ง
ฟอด!
เมื่อทนต่อความลุ่มหลงไปไหวเขาก้มลงไปหอมที่แก้มนวลก่อนจะลากปลายจมูกไปทั่วแก้มไปจนถึงใบหูเล็กริมฝีปากหยักขบเม้มเบาๆ
“ อือ… ”
คนที่นอนหลับสบายร้องออกมาเบาๆเมื่อโดนรบกวนและเงียบเสียงลง
“ จับทำเมียเลยดีไหม หืม! หลับไม่รู้เรื่อง ”
แม้ปากจะพูดไปแต่ตาก็ยังคงไล่มองคนใต้ร่างที่นอนหลับตาพริ้มอยู่แพขนตางอนยาว เรียวปากสีชมพูอวบอิ่มกับพวงแก้มขาวเนียนที่เขาแอบมองเธอมานานหลายปี
“ สวยน่ารักมากรู้ตัวไหมยัยแมวน้อยขี้เซา ”
“ เอาไงดีวะกู ” เพลิงเอ่ยพึมพำเพราะไม่รู้จะจัดการยังไงดี
^^