“ผู้กองคงเป็นห่วงยัยแก้วมากสินะคะ”
สายตาของผู้กองจิรายุปฏิเสธไม่ได้ และมันทำให้เธอเจ็บร้าวไปถึงขั้วหัวใจ
“กลับไปดูแลเธอเถอะค่ะ เธอรอคุณอยู่”
“ไม่นะบัวตูม ผมไม่เลิกกับคุณ!”
“งั้นจะคบซ้อนหรือคะ ฉันไม่เอาด้วยหรอก ถึงคุณจะเป็นผู้ชายคนแรกของฉัน แต่ฉันจะไม่ดึงรั้งคุณไว้ทั้งๆที่คุณยังมีห่วงหรอกค่ะ”
เธอผลักประตู ลงจากรถมาด้วยความช้ำใจ ขนาดนัดเจอกันยังต้องแอบมาเจอกันที่หลังวัด แล้วจะให้เธอยอมเป็นเบี้ยล่าง กินน้ำใต้ศอกเพื่อนไปเรื่อยๆอย่างนั้นหรือ เธอมั่นใจว่าเธอมีค่ามากกว่านั้น
“ให้เวลา 3วัน ถ้าไม่มาง้อล่ะก็ เราได้เลิกกันจริงๆแน่ ไม่เชื่อก็คอยดู”
เธอไม่ได้บอกเขาหรอก แต่จะรอดูว่าเขาจริงใจและจริงจังกับเธอแค่ไหนเท่านั้น
เธอใช้เส้นทางภายในวัน เดินออกมายังประตูด้านหน้าของวัด เพราะจอดรถทิ้งไว้ที่นั่น เธอบอกมารดาว่าจะแวะมาตักบาตรที่หน้าวัดเสียหน่อย แล้วจะรีบกลับไปรับมารดาที่บ้าน เพื่อจะไปเยี่ยมคุณ
