“ฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณนาย ขอบคุณนะ”
“ครับ” สีหน้าท่าทางที่บ่งบอกถึงความเจียมตัวของเขากลับมาอีกครั้ง มันทำให้เธอสบายใจขึ้น
“งั้นเรากลับบ้านกันได้แล้วใช่มั้ย”
“ครับ ผมขอโทษนะครับที่โกหกคุณหนู แต่ผมไม่มีทางเลือกจริงๆ”
“ฉันเข้าใจ สบายใจได้เลย ต่อไปนี้ถ้ามีอะไรอยากรายงานก็ไปหาที่บ้านได้เลย”
ชาติชายพาเธอกลับมาส่งที่บ้านด้วยความปลอดภัย ก่อนจะกลับไปคุมคนงานที่โกดังสินค้าด้านหลังตามปกติ ด้วยหัวใจพองโตกว่าทุกวัน
ส่วนคุณหนูบัวตูมของเขา...นาทีนี้ คงไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการได้คุยกับน้องสาวฝาแฝดของเธอ เธอจึงขับรถออกจากบ้านไปอีกครั้ง โดยมุ่งหน้าไปยังบ้านของเสี่ยวิเชียร ซึ่งเป็นพ่อผัวของเจ้าหล่อน
"บัวบานไม่อยู่จ๊ะ เห็นตาเอสว่าไปเยี่ยมยายที่ต่างจังหวัดนี่ แล้วหนูบัวตูมไม่ได้ไปด้วยกันรึ”
คุณนายสอางค์บอกเธออย่างนั้น ก่อนเธอจะไหว้ลาแล้วออกจากบ้านหลังนั้นมา เธอไม่จำเป็นต้องไปถามหากับวิชิตที่ร้านวัสด
