“ฮึ่ม...” วันนี้เธอไม่ค่อยมีสมาธิกับการฝึกซ้อมสักเท่าไหร่ เลยโดนจับทุ่มลงพื้นไปสองสามครั้ง
ด้วยความหวังดี ครูพายุอาศัยช่วงที่ปล่อยให้นักเรียนพัก เข้ามาหาเธอแล้วสอนแบบตัวต่อตัว
“ตั้งใจ และมีสมาธิ โอเค๊...” สายตาซ่อนหวานเผลอจ้องมองเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาจะรู้มั้ยนะว่ามันยิ่งทำให้สมาธิของเธอกระเจิดกระเจิง
โอยยย...สายตาพิฆาตที่ทำให้ใจของเธอเต้นไม่เป็นส่ำ ต่อมกระสันสั่นระริกไปทั้งตัว...
หลังจากจบคราสของวันนี้ ก็ปาเข้าไปเกือบสามทุ่มแล้ว แต่เธอแกล้งทำเป็นพิรี้พิไรจนกลายเป็นคนสุดท้ายที่จะออกจากโรงเรียนอีกครั้ง...
ด้วยตั้งใจจะลองยั่วเย..ครูพายุอีกสักรอบ เพื่อจะพิสูจน์ว่าเธอไม่ได้คิดไปเอง เรื่องที่ครูพายุเห็นเธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่ใช่ลูกศิษย์ลูกหา ไม่ใช่สาวน้อยไร้เดียงสาผู้ไม่ประสาโลก
แต่คราวนี้เธอจะไม่จู่โจมด้วยการเปลือยกายไปยืนต่อหน้าเขา เธอจะเริ่มจากการพูดคุยแบบตรงๆ เพื่อให้ความสงสัยมัน
