ก๊อก ก๊อก....
“โอ๊ะ...” เธอจึงรีบลากผ้าห่มขึ้นคลุมปกปิดเอ็นอุ่นแข็งโด่ของพี่ชายไว้ เพื่อไม่ให้แม่จับได้ว่าเธอเพิ่งทำอะไรลงไป แน่นอน ถึงแม้เขาจะไม่ใช่พี่ชายแท้ๆ แต่เขาก็เป็นลูกชายของสามีใหม่แม่ ที่แม่เลี้ยงดูเขามาแต่เล็กแต่น้อย แม่รักเขาเหมือนลูกแท้ ๆ นั่นแหละ ในขณะที่เธอไม่เคยมองเขาเป็นพี่ชาย แต่แอบชอบเขามาตลอด
“ยัยปริม เช็ดตัวให้พี่ปอนด์เสร็จรึยัง”
ปริศนาเช็ดปากอย่างเร็วก่อนหันไปยิ้มให้แม่ด้วยหน้าตาแอ๊บแบ๊วตามถนัด “เสร็จแล้วจ๊ะ”
“งั้นแกไปทำธุระให้แม่หน่อยสิ เอายาไปให้หลวงตาที่วัดหน่อย เอาไปฝากไว้ที่มัคนายกก็ได้” หลวงตาซึ่งเป็นพ่อของแม่นั่นแหละ หรือก็คือตาของเธอนั่นเอง ท่านบวชเป็นพระมาสองพรรษาแล้ว นับตั้งแต่ที่ยายเสียไปเมื่อสามปีก่อน แกก็ตั้งใจจะตายในผ้าเหลือง “ถุงยาวางอยู่ที่โต๊ะกินข้าวน่ะ”
“ได้จ๊ะแม่”
“รีบไปรีบมานะ เอ๊ะ! ทำไมทำน้ำนองเต็มพื้นเลย สงสัยน้ำจะหก เดี๋ยวแม่เช็ดเอง”
เธ
