“ใช่ค่ะโจ มาลีเป็นลูกของไทเลอร์ คุณจำได้หรือคะ ไหนว่าคุณขับรถตกเขา ข่าวว่าคุณตายเราพยายามหาศพแต่ไม่พบร่างคุณ พวกเขาคิดว่าร่างของคุณปลิวไปกับแม่น้ำ เพราะตอนนั้นเป็นช่วงพายุเข้าน้ำไหลแรงมาก”
โจนาธานมีสีหน้าขรึมเมื่อคิดถึงเรื่องราววันนั้น “ไม่ผิดที่พวกเขาเข้าใจแบบนั้น เพราะน้ำแรงมากจริงๆ แต่บังเอิญว่าผมดวงแข็ง ว่ายไปจับกิ่งไม้ที่พาดลงมาทันเลยไม่ปลิวไปกับสายน้ำแต่ร่างกายผมบาดเจ็บมาก ศีรษะน่าจะกระแทกกับอะไรเข้าความทรงจำเลยหายไปบางส่วน”
พิลาสินียืนฟังด้วยความคาดไม่ถึง ขณะที่วอลเตอร์ลงมาจากรถได้สักครู่แล้วแต่ปล่อยให้โจนาธานกับพิลาสินีคุยกัน วอลเตอร์เดินมาแตะบ่าหลานชาย
“เข้าบ้านก่อนเถอะ แคธอรีนเขาต้องดีใจมากแน่ที่ได้เจอหลาน”
โจนาธานพยักหน้า “ครับ”
โจนาธานหันหน้ากลับมามองพิลาสินี มองเลยไปที่มาลี แล้วเขาก็พูดขึ้น
“ผมขออุ้มแกหน่อยได้ไหมแพตตี้”
พิลาสินียื่นลูกสาวตัวอ้วนกลมในอ้อมแขนให้เขา “แกชื่
