“คนบ้า”พิลาสินีเห็นท่าทางออดอ้อนของเขาก็ยิ้มออกมาได้ เขาเก่งจริงๆ แม้ขณะที่เธอเศร้าเขาก็ทำให้เธอหัวเราะได้
“ใช่ค่ะฉันใจดีไป ตอนนี้ฉันอยากทำตัวเป็นนางมารร้ายบ้างแล้ว”
“โอ อย่านะแพตตี้ ผมไม่อยากให้คุณร้ายกาจเลย ธรรมดาคุณก็ใจแข็ง ไม่เคยตามใจผมอยู่แล้ว นี่ถ้าจะเป็นนางมารร้ายผมไม่ต้องแห้งเหี่ยวตายเหรอ อย่าเป็นนางมารร้ายเลยนะ เป็นนางฟ้าอยู่ในใจผมไปตลอดนั่นแหละดีแล้ว” เขาบอกแล้วคว้ามือเรียวมากุมไว้
พิลาสินีหันไปสบตากับเขา แล้วยิ้มอายๆเมื่อเขายกมือเธอขึ้นจูบๆช้า ก่อนเขาจะวางไว้บนตักแกร่งของเขา แล้วหันไปขับรถต่อกระทั่งถึงบ้าน ไทเลอร์ก็อุ้มมาลีที่ยังหลับปุ๋ยไปนอนที่ห้อง แล้วจูงมือเมียให้เดินออกมา
“คุณจะนอนห้องข้างๆนี้ก็ได้นะคะ จะได้ไม่ต้องขับรถกลับ”
“อืม ผมก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน งั้นเราไปนอนกันเถอะผมเริ่มจะง่วงแล้ว”
“อย่ามาเนียนค่ะง่วงหรืออะไรกันแน่ คุณง่วงก็นอนคนเดียว ฉันไม่ไนอนกับคุณด้วย” พ
