“แพตตี้ ตอนผมความจำเสื่อม ผมจำอะไรไม่ได้เลย เคยคิดอยากฆ่าตัวตายก็หลายครั้งเพราะใช้ชีวิตอย่างยากลำบากเหลือเกิน แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมไม่ยอมทำแบบนั้นก็คือผมจำได้ว่าผมมีคนรัก ใบหน้าของคุณคนเดียวที่ผุดขึ้นมา และผมเฝ้าสงสัยว่าคุณคือใคร คงเป็นคนที่ผมรักที่สุด เมื่อความทรางจำผมกลับมา ผมดีใจที่ได้รู้ว่าคุณคือภรรยาผมผมมีคนที่ต้องกลับไปดูแลและปกป้องและคนๆนั้นก็คือคุณ”
“แต่ฉันไม่ได้อยากให้คุณดูแลปกป้องแบบนี้ ฉันเคยบอกแล้วว่าฉันไม่ได้รักคุณแบบชู้สาว ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหนมันก็จะไม่เปลี่ยน เพราะฉะนั้นการที่คุณบอกว่าอยากกลับมาดูแลฉันมันไม่ใช่ข้ออ้างที่คุณจะทำลายฉันในวันนี้ ไหนคุณบอกว่าอยากปกป้องฉันแต่นี่คุณกำลังทำอะไร”
โจนาธานชะงักไป สับสนในความคิด พิลาสินีเห็นโอกาสหนีจึงผลักเขาออกจากตัวแล้ววิ่งออกไป โจนาธานได้สติรีบไปคว้าร่างบอบบางกลับมาโยนลงที่เตียงดังโครม
“โอ๊ย”
“อย่าวิ่งหนีผม เพราะผมทนไม่ได้ เ
