“ไม่ใช่ครับ ผมไม่ได้เป็นเกย์แต่ผมรักแพตตี้ทั้งที่รู้ว่าแพตตี้มีคนรักแล้ว ผมอยากได้เธอมาเป็นของผมก็เลยปล่อยให้แด๊ดจัดงานแต่งงานให้ แพตตี้ต้องทนแต่งงานกับผมทั้งที่ไม่ได้รัก ผมหลอกเธอว่าถ้าเธอช่วยผม ผมจะคืนอิสระให้ แต่ที่จริงผมโกหกเธอ เธอน่าสงสารมากครับ”
แคธอรีนได้ฟังก็รีบมองหาที่นั่งแล้วยกมือนวดขมับ
“ทำไมเรื่องมันถึงได้ซับซ้อนแบบนี้ถึงว่าหนูแพตตี้ถึงอ้ำอึ้งไม่ยอมพูดอะไรตั้งแต่แรก คงจะอึดอัดน่าดู แต่เอาเถอะ ป้าเข้าใจแล้ว แพตตี้เองก็ไม่เคยปริปากบอกป้าสักคำว่าถูกวิลเลียมบังคับให้แต่งงาน ปล่อยให้ป่าด่าและตราหน้าว่าเธอเป็นผู้หญิงไม่ดีไปมากมายต้องปกปิดความลับให้คนอื่นจนตัวเองหาความสุขไม่ได้” แคธอรีนก้มหน้ารู้สึกผิด “วอลเตอร์คะ ฉันละอายใจจริงๆ”
“ผมเองก็ด่าว่าแพตตี้ไปมาก ไว้มีโอกาสเราค่อยไปขอโทษเขาแล้วกันนะ”
แคธอรีนพยักหน้า “ฉันก็คิดอย่างนั้นค่ะ”
เมื่อเห็นว่าลุงกับป้าเข้าใจพิลาสินีแล้ว โจนาธานก
