“ถ้าอย่างนั้นก็ได้จ้ะ” นางอนงค์นาฏรับคำ คิดว่าสองคนนี้มีลูกด้วยกันคนหนึ่งแล้วคงไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง นางเดินไปนั่งเล่นกับหลานสาวแทนคนเป็นแม่ นางมองแม่หนูน้อยก็ให้หลงรักกับความน่ารัก ฉลาดเฉลียว ช่างพูด แต่ตอนนี้แม่หนูน้อยเริ่มตาปรือๆแล้ว นางคิดว่าอีกสักพักคงหลับเพราะวิ่งเล่นมาจนเหนื่อย
พิลาสินีมองลูกสาวที่นั่งเล่นกับผู้เป็นย่าอย่างเพลิดเพลินแล้ว ก็เปิดประตูออกมาจากตัวบ้าน เดินไปที่โรงเก็บไวน์ที่อยู่ห่างจากตัวบ้านราวสองร้อยเมตร พิลาสินีเปิดประตูโรงเก็บไวน์เข้าไป เธอมองหาอยู่ครู่ก็ไม่เห็นเงาร่างของไทเลอร์ กำลังจะเดินกลับเพราะคิดว่าเขาไปที่อื่นแล้วแต่เสียงขวดไวน์กระทบพื้นก็ทำให้พิลาสินีหมุนตัวเดินไปดู
“คุณไทเลอร์ ทำไมมาเมาอยู่ตรงนี้ได้คะ” เธอเดินเข้าไปแล้วย่อตัวลง
“ใคร”
“ฉันเองค่ะ แพตตี้”
“แพตตี้หรือ” เสียงลิ้นไก่พันกันถามขึ้น กลิ่นไวน์ฉุนกึกออกมาจนพิลาสินีต้องย่นจมูก
“ทำไมดื่มมากขนาดนี้
