บทที่ 46
บทส่งท้าย
วันเวลาผันผ่านมาจนถึงช่วงปิดภาคเรียน ไทป์จึงพาอ้ายและศิตามาพักผ่อนที่ทะเล จัดการจองบ้านพักขนาดใหญ่เป็นส่วนตัวติดชายหาด เพื่อรังสรรค์ความสุขให้สองแม่ลูกได้ดื่มด่ำกับหาดทรายได้เต็มที่
“ความจริงไทป์ไม่ต้องพามาพักที่หรูๆ แบบนี้ก็ได้นะ น้าเกรงใจ”
ศิตาพูดขณะอยู่ในบ้านพัก มองความหรูหราด้วยสีหน้าไม่สู้ดี รู้ว่าราคาคงเรือนแสน จึงค่อนข้างตะขิดตะขวงใจ แค่ชายหนุ่มเป็นธุระเรื่องบ้านก็มากพอ ไหนจะหนี้สิน ที่รู้ทีหลังว่าไทป์เป็นคนจ่ายทั้งหมด ก็ยิ่งพูดไม่ออก ไม่รู้จะตอบแทนอย่างไร ลำพังส่งคุกกี้ให้คาเฟ่ไม่กี่เจ้า คงใช้คืนไม่หมดในเร็ววันนี้แน่นอน
“คุณน้าไม่ต้องเกรงใจครับ ถือซะว่าผมมอบเป็นของขวัญวันเกิดของคุณน้า”
ไทป์ในชุดเสื้อฮาวายกับกางเกงขาสั้น สวมรองเท้าแตะแบรนด์ดัง พูดด้วยท่าทีผ่อนคล้าย คอยมองไปยังแฟนสาวที่กระโดดโลดเต้นอยู่ริมสระว่ายน้ำอย่างเอ็นดู เพราะทันทีที่มาถึงอ้ายก็รีบเป
