บทที่ 37
ประกาศ
ห้าวันต่อมา..
“ไอ้ไทป์งานเข้ามึงแล้ว”
กวินยื่นโทรศัพท์ให้ไทป์ดู ขณะอยู่ในสนามบาสเกตบอล ระหว่างวอมร่างกายก่อนลงซ้อม ร่างสูงในชุดเสื้อกล้ามสีขาว ที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยเหงื่อหยุดนิ่ง เมื่อเห็นสตอรี่อินสตาแกรมของภีม ลงภาพผู้หญิงปริศนาที่ถ่ายจากด้านหลังระยะไกล และสิ่งที่ทำให้เขาโกรธจนตัวสั่น คือแคปชั่นรูปหัวใจ
“ส้นตีนเอ๊ย!”
ไทป์ทุ่มลูกบาสในมือลงพื้นด้วยแรงโทสะ แค่ข้างหลังก็จำได้ว่าคืออ้าย ถึงขั้นไหนแล้วถึงได้หวานหยดกันเชียว วันนั้นไปส่งที่บ้าน วันนี้ลงสตอรี่
ช่วงนี้เขาซ้อมหนักเพื่อเข้ารับการคัดเลือก เป็นตัวแทนของมหาวิทยาลัย ยิ่งเจคอปลงแข่งไม่ได้เพราะเจ็บมือ เขาก็ต้องซ้อมให้มากขึ้น เพื่อให้ได้รับการคัดเลือกแทนเพื่อนรัก แม้หัวใจจะไม่ไหว ร่างกายก็ซูบลงมาก แต่ต้องอดทน เพราะมันคือหน้าที่และความรับผิดชอบ
เผลอไม่กี่วัน ไอ้เหี้ยนั่นก็เล่นใหญ่ เดี๋ยวเจอกู!
“เตือนแล้วว่าอย่าปล่
