แมทธิวกัดฟันละสายตามะลิที่ยืนตัวสั่นเทาอยู่ที่ผนังห้องจุดเดิมที่เขากับหล่อนเกือบจะเมคเลิฟกัน ไปหยุดที่ขอบหน้าต่าง เขาใช้บ่ากับศีรษะหนีบโทรศัพท์มือถือเอาไว้ชั่วขณะยามที่ต้องใช้สองมือรูดซิปกางเกงเพื่อเก็บซ่อนความแข็งชันของตัวเองเอาไว้
“ว่าแต่แม่เถอะมีอะไรกับผมตอนนี้หรือครับ”
“แม่อยากคุยกับหนูมะลิน่ะ เอาโทรศัพท์ไปให้หนูมะลิหน่อยสิ”
คำพูดของมารดาทำให้แมทธิวต้องหันมามองแม่ดอกมะลิที่หวานยิ่งกว่าน้ำผึ้งอีกครั้ง ทั้งๆ ที่ไม่อยากจะมองเลย
“ผมไม่รู้ว่าลูกสะใภ้สุดที่รักของแม่ไปอยู่ที่ไหน ไว้พบตัวแล้วจะให้โทรหานะครับ”
มะลิน้ำตาซึมกับสิ่งที่ได้ยิน แมทธิวคงอายสินะที่จะบอกกับคุณเดซี่ว่ากำลังอยู่กับหล่อนในห้องนอน ทำไมเขาถึงได้เกลียดชังหล่อนแบบนี้ หล่อนไปทำอะไรให้เขากัน
“งั้นก็ได้... แล้วบอกให้หนูมะลิโทรหาแม่ด้วยนะ แม่อยากคุยด้วย”
“ครับแม่... บายครับ”
หลังจากยุติการสนทนาจากคุณเดซี่แล้ว แมทธิวก็เดินม
