เมียบำเรอไร้หัวใจ

สังเวยแค้น...2

“ถ้ามายด์ยอมทำตามที่เขาต้องการแล้วคุณพ่อจะสบายใจมั้ยคะ” มายาวีชั่งใจก่อนจะเอ่ยถามบิดาออกไป

“พ่อก็ไม่รู้ว่าพ่อจะสบายใจมั้ย แต่อย่างน้อยมันก็ได้ชดเชยความผิดบาปในใจที่พ่อทำกับพ่อของตาเอกนั่นแหล่ะ” คุณมนัสถอนหายใจด้วยความหนักใจ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันหนักอึ้งไปหมด หนักจนท่านคิดว่าวันนี้ท่านอยากจะนอนหลับไปเฉยๆ แล้วไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีกเลย

“ถ้ามันทำให้พ่อสบายใจ มายด์ก็จะยอมทำค่ะ ชีวิตนี้มายด์ให้พ่อได้ค่ะ แต่มายด์ไม่อยากให้ใครมามองพ่อเป็นฆาตกรแบบนั้น มายด์รับไม่ได้จริงๆ” เมยาวีเอ่ยออกมาหลังจากที่ทบทวนอย่างถี่ถ้วนแล้ว เธอไม่ต้องการที่จะเป็นนางบำเรอของใคร แต่เพื่อบิดา เธอยอมตัดสินใจทำในสิ่งที่เธอต้องฝืนใจที่สุดในชีวิต

“หนูคิดดีแล้วนะลูก พ่อละอายใจเหลือเกินที่ทำให้ลูกต้องมาตกที่นั่งลำบากแบบนี้ พ่อขอโทษนะลูก” คุณมนัสเอ่ยออกมาทั้งน้ำตา ชั่วชีวิตท่านไม่เคยต้องร้องไห้เสียน้ำตากับเรื่องไหน แต่เรื่องนี้มันไม่ไหวจริงๆ ถ้าไม่ตกลงก็รู้สึกผิด แต่พอตกลงไปแล้วก็ห่วงบุตรสาวเหลือเกิน

“ค่ะมายด์คิดดีแล้ว ถ้านี่มันจะทำให้พ่อของมายด์หลับอย่างมีความสุข และไม่ต้องมานึกถึงเรื่องของคุณลุงอีก มายด์ยินดีที่จะทำเพื่อพ่อค่ะ เพราะฉะนั้นเลิกร้องไห้ เลิกกังวลค่ะ มายด์จะเป็นคนรับทุกอย่างแทนพ่อเอง” มายาวีปลอบบิดาทั้งที่เธอก็ปวดใจไม่ต่างกัน

“โถ่!! ลูก ทำไมลูกสาวพ่อจิตใจดีขนาดนี้” คุณมนัสกอดบุตรสาวไว้และยังไม่หยุดร้องไห้

“ก็เพราะว่าพ่อเลี้ยงมายด์มาเป็นอย่างดีสินะ ไม่ต้องรู้สึกผิดนะคะพ่อ มายด์ไม่เป็นอะไรจริงๆ” มายาวีที่แสร้งเข้มแข็งยังพยายามปลอบบิดา

“ขอบใจมากนะลูก พ่อขอบใจหนูมากจริงๆ หวังว่าตาเอกจะใจดีกับหนูนะลูก คนดีๆ แบบหนู ไม่สมควรเลยที่จะต้องเป็นนางบำเรอของใคร” คุณมนัสอวยพรบุตรสาว หวังให้ความดีและความเสียสละของบุตรสาวครั้งนี้ พาบุตรสาวของท่านไปพบแต่สิ่งดีๆ

“มายด์ไม่คาดหวังอะไรจากเขาหรอกค่ะ ยังไงมายด์ก็ต้องอยู่ให้ได้ ไม่ว่าเขาจะทำยังไงกับมายด์ก็ตาม พ่อไม่ต้องห่วยมายด์นะคะ ลูกสาวคนนี้ของพ่อเข้มแข็งเสียยิ่งกว่าอะไรอีก ถ้าเขาสะใจแล้ว เขาก็คงปล่อยมายด์กลับมาอยู่กับพ่อ เพราะฉะนั้นพ่อต้องแข็งแรงรักษาสุขภาพของตนเองเพื่อรอมายด์กลับมาอยู่ด้วยกันกับคุณพ่ออีกครั้งนะคะ” มายาวีผู้ซึ่งอดทนและเข้มแข็งปลอบบิดาที่อารมณ์กำลังดำดิ่งด้วยความเสียใจ

“พ่อจะรอนะลูก รอวันที่เราจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง” คุณมนัสยังคงกอดบุตรสาวไว้ ราวกับกลัวว่าจะไม่ได้กอดบุตรสาวอีกอย่างนั้นแหล่ะ ส่วนมายาวีนั้นก็หนักใจกับสิ่งที่ตนเองต้องทำ แต่เธอก็ไม่สามารถแสดงความหนักใจออกมาได้ เพราะสิ่งที่เธอห่วงมากที่สุดนั่นก็คือความรู้สึกของบิดา ให้เธอแบกรับความทุกข์เหล่านี้ไว้เพียงคนเดียว ถ้ามันจะทำให้บิดาของเธอใช้ชีวิตอยู่ได้อย่างมีความสุข