“เข้าไปสิ มัวรออะไรล่ะ” ปุณณ์เอ่ยกับหญิงสาว ในขณะที่อีกฝ่ายมัวชมทัศนียภาพของบ้านหลังนี้ ทำให้หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะยอมเดินตามเข้ามาด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง เธอไม่รู้ว่านี่คือการตัดสินใจที่ถูกต้องหรือเปล่า แต่คนเรามีทางเลือกไม่มากนัก ดังนั้นเธอก็เลยต้องทำอย่างเช่นวันนี้
“เคยหรือเปล่า หรือว่าช่ำชองแล้ว” ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยสายตาดูถูก
“เคยอะไรเหรอคะ” แพรใสเอ่ยถามด้วยความใสซื่อ
“ก็เรื่องอย่างว่าไง” ปุณณ์แอบปรามาสอยู่ในใจ นี่หญิงสาวพยายามที่จะใสซื่อต่อหน้าเขาอย่างนั้นหรือ เขาไม่มีวันตกหลุมพลางของเธอแน่นอน แล้วเธอจะได้รู้ว่าสิบปีแก้แค้นก็ยังไม่สายเกินไป
“เคยสิ ช่ำชองเลยล่ะ” หญิงสาวตอบออกไปด้วยความหมั่นไส้ เขาคาดหวังอะไรจากคำตอบของเธอไม่รู้ แต่ว่าเธอไม่ต้องการให้เขาภูมิใจที่ได้พรหมจรรย์ของเธอไป
“งั้นก็คงไม่ต้องสอนอะไรเลยสินะ งั้นก็มาเริ่มกันเลยสิ ทำให้ฉันพอใจ เผื่อว่าเวลามันจะสั้นลง” ปุณณ์เ
