“แพรไม่อยากเกี่ยวข้องกับเขาอีกค่ะ” แพรใสเอ่ยออกมาเสียงสั่น เธอไม่อยากยอมรับตรงๆ คำตอบของเธอนั่นก็น่าจะเป็นเครื่องยืนยันคำตอบของคุณปัณณ์ได้แล้ว
“ถ้าหนูไม่ได้ปฏิเสธ ฉันจะถือว่าหนูยอมรับนะ” คุณปัณณ์เอ่ยถามอีกครั้ง หญิงสาวไม่อยากโกหก เธอเลยเลือกที่จะบอกความต้องการของตนเองออกไป
“แพรไม่ต้องการให้เขามารับผิดชอบค่ะ แพรเลี้ยงลูกเองได้” แพรใสเอ่ยเสียงมั่นคง
“ยังไงเจ้าปุณณ์ก็ต้องรับผิดชอบ ฉันไม่มีทางปล่อยให้ลูกชายฉันกลายเป็นผู้ชายเลวๆ แบบนั้นหรอก เอาเป็นว่าตอนนี้หนูนอนที่นี่ให้ร่างกายแข็งแรงก่อน แล้วหลังจากออกจากโรงพยาบาลก็ไปอยู่ที่เรือนหลังเล็กของฉันนะ ฉันจะยกเรือนหลังนั้นให้หลานฉัน จะได้ไม่ต้องลำบากทั้งแม่ทั้งลูก” คุณปัณณ์เอ่ยออกมาอย่างมีเมตตา ขึ้นชื่อว่าหลานของท่านจะปล่อยให้ตกระกำลำบากกับแพรใส ท่านไม่มีทางยอมแน่นอน หากว่าเจ้าลูกชายโง่ๆ ของท่านไม่ยอมรับมารับช่วงกิจการของท่านก็ไม่เป็นไร ท่านจะยกใ
