บ้านของเอกภพ
“แม่คับๆๆ น้องๆ” เด็กชายเอกนิษฐ์เดินเตาะแตะเข้ามาชี้ที่หน้าท้องนูนของมารดาที่ตั้งครรภ์กว่าห้าเดือนแล้ว พร้อมกับรอยยิ้มตื่นเต้นเมื่อพูดถึงการที่ตนเองกำลังจะมีน้อง
“ใช่ครับปูนปั้น เดี๋ยวอีกไม่กี่เดือนน้องก็จะออกมาแล้วนะ” เอกภพที่นั่งอ่านอีเมล์ของเลขาอยู่เงยหน้าขึ้นมา เมื่อได้ยินบุตรชายพูดถึงน้อง
“ดีใจมั้ยคะที่กำลังจะมีน้อง” มายาวีเอ่ยถามบุตร ชายพร้อมทั้งหอมแก้มบุตรชายด้วยความหมั่นเขี้ยว
“ดีใจคับ แล้วน้องจะออกมาตอนไหนคับ” เด็กชายเอกนิษฐ์เอ่ยถามมารดาเพราะไม่เข้าใจคำว่าอีกไม่กี่เดือนของบิดา
“ก็อีกแป๊ปนึงน่ะครับ” มายาวีบอกบุตรชาย
“แป๊ปนี่มันนานมั้ยคับ” เด็กน้อยยังซักต่ออย่างอยากรู้
“ไม่นานหรอกคับ ถ้าน้องคลอดออกมาปูนปั้นยังอุ้มน้องไม่ได้ด้วยซ้ำ” เอกภพตอบบุตรชาย
“แต่ปูนปั้นอยากอุ้มน้องคับ” เด็กน้อยเอ่ยออกมาตาละห้อยพอบอกว่าคลอดมาแล้วยังอุ้มน้องไม่ได้เลย
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวตั
