แล้วสุดท้ายฉันก็ต้องกลับมากับเขาด้วยอารมณ์ขุ่นมัว จากที่โกรธ ก็เพิ่มความน้อยใจเข้าไปอีก เพราะพอเขาเดินไปจากฉันก็ไปนั่งที่โต๊ะพี่ทอร์ แถมยังไปชนแก้วกับผู้หญิงคนอื่นทั้งที่ฉันกำลังโกรธอยู่
เขาจะทำให้ฉันรู้สึกแย่ไปถึงไหน
ไม่พอแค่นั้นยังมาขึ้นเสียงใส่ฉันอีกทั้งที่ฉันไม่ผิดอะไร คงจะเห็นฉันคุยกับผู้ชายล่ะมั้ง แต่นี่นมันเพื่อนคณะฉันต่างหาก
แถมหมอนั่นยังเป็นเกย์อีกด้วย
"จะเงียบอีกนานมั้ย" พี่แบทถามเสียงเรียบทั้งที่เมื่อกี้ก็เหมือนจะใจดีกับฉัน
ชอบทำตัวเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายจนไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรจากฉันกันแน่
"มีนไม่อยากพูด" ฉันพูดแล้วหันหน้าหนีไปอีกทาง ตอนนี้เขากำลังพาฉันกลับหอ
"อืม" เขาพูดแค่นั้นแล้วก็เงียบไปจนถึงหอ
แล้วฉันก็ต้องเงียบจริงๆ ทั้งที่ในใจอยากจะต่อว่าเขา ที่ไม่ยอมพูดไม่ยอมเคลียเรื่องของเราให้เข้าใจ
"กลับไปห้องพี่แบทเลย มีนจะนอนคนเดียว" ฉันเอ่ยปากไล่ตอนที่กำลังจะเปิดห้อง แต่เข
