"ไม่เอานะคะคุณป๋า เรามาด้วยกัน คุณป๋าจะแยกเราแบบนี้ไม่ได้นะคะ"
"น้ำหวาน" ดวงตาเคร่งขรึมก่อนหน้าเป็นอันต้องหรี่ลง เมื่อบุตรสาวแสดงความดื้อออกมาแบบซึ่งๆ หน้า
"คุณแม่ขา"
"หนูก็รู้ ว่าหากเป็นคำพูดของป๋า คำไหนต้องเป็นคำนั้น ...หวังว่านายจะเข้าใจในสิ่งที่ฉันพูดนะ" ประโยคแรกเอ่ยกับลูกสาว ส่วนประโยคท้ายถูกโยนมาให้ผมจริงจัง
"ครับ" ผมตอบรับออกมาทันที รูปถ่ายที่ขยายเป็นภาพขนาดใหญ่ ชายหญิงที่อยู่ในชุดเครื่องแบบสมเกียรติของพ่อและแม่น้ำหวานที่ถ่ายคู่กัน และความห่วงใยลึกๆ ในตัวบุตรสาว ผมเข้าใจว่าท่านจริงจัง
"ไม่เอานะคะคุณป๋า หนูขอ..."
"เรื่องนี้ป๋าเองก็ขอน้ำหวานเหมือนกัน!"
"ไม่เป็นไร เชื่อฟังคุณป๋าเถอะน้ำหวาน" ผมมองคนตัวเล็กที่นั่งหน้างอ ไม่โอเคกับคำสั่งของผู้ใหญ่เท่าไหร่นัก ยอมรับว่าผมคาดหวัง ว่าครอบครัวเธอ จะให้ไมตรีเหมือนที่ครอบครัวผมมีให้เธอ แต่ก็เข้าใจนั่นแหละ ว่าฝ่ายหญิงกับฝ่ายชาย มันไม่เห
