อุ่นใจนั่งอยู่คนเดียวในห้องสักพักใหญ่ก็มีประตูถูกเปิดออกด้วยฝีมือคนที่เธอเกลียดเข้าไส้ แทบไม่อยากมองหน้ากัน หรือคุยกันทั้งนั้น เขาหยิบเอกสารสัญญาว่าจ้างออกมาให้เธอดู และฉีกมันลงเป็นชิ้นๆ
“คุณแบรดลีย์ทำอะไร?”
“สัญญาว่าจ้างเป็นภรรยากำมะลอให้ผมตลอดหนึ่งปีเพื่อแลกกับเงินค่าจ้างห้าล้าน ผมขอยกเลิกสัญญา แต่อุ่นใจจะเป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมาย เพราะผมไม่มีวันเซ็นใบหย่าให้กับอุ่นใจหรอกนะ อยู่แบบนี้อย่างผัวเมียก็ดีเหมือนกัน พวกผู้ชายคนอื่นอย่างเจสันจะได้มาเกาะแกะเมียชาวบ้าน!”
“คุณทำแบบนี้เพื่ออะไรกัน หรือว่าคุณหึงอุ่นใจกับคุณเจสัน?”
“เมียใคร ใครบ้างจะไม่หึง!”
“แต่อุ่นใจไม่ใช่เมียคุณแบรด คุณบังคับอุ่นใจให้เข้าใจผิด เกลียดคนหลอกลวง อย่าหวังว่าอุ่นใจจะรักคุณ!”
คำว่าเมียไม่รักจากปากภรรยานิตินัยแทบทำเอาความอดทนเส้นสุดท้ายขาดสะบั้น แบรดลีย์อยากกระชากร่างบอบบางเข้าหาแล้วครอบครองเข้าหาดุดันเอาแต่ใจ
