“ความจริง...มันคืออารายฮับ?” ปุนต์ถาม แมทเทียสตอบด้วยรอยยิ้ม
“แล้ววันหนึ่งลูกจะรู้จักมัน เพราะสิ่งนี้ต้องใช้หัวใจเท่านั้นที่รับรู้ได้”
น้ำเสียงหนักทว่าอ่อนโยนนั้นยิ่งทำให้สิรินทร์ซึ่งยืนฟังอยู่ใกล้ๆ อบอุ่นในใจอย่างบอกไม่ถูก เธอมองภาพที่แมทเทียสโอบกอดลูกของเขาทั้งสองด้วยความรัก ช่างเป็นภาพอันน่าหลงใหล ใช่...ยิ่งนับวันเธอยิ่งหลงใหลบุรุษผู้งามสง่าและเปี่ยมเสน่ห์อย่างเขามากขึ้นทุกที และอดคิดไม่ได้ว่าการไปเมืองไทยพร้อมแมทเทียสครั้งนี้คือการแสดงให้ผู้หญิงคนนั้นได้รับรู้อย่างชัดแจ้งว่า...ใครคือตัวจริง
ลักษณ์นารายกถาดน้ำชามาวางบนโต๊ะขณะรัชนีนั่งอ่านหนังสือที่เก้าอี้รับแขก หญิงวัยกลางคนปิดหนังสือและถอดแว่นสายตาวางบนโต๊ะก่อนถามขึ้นว่า
“กานต์ติดต่อมาบ้างไหม?”
“ไม่นี่คะแม่”
หญิงสาวตอบและนั่งลงบนเก้าอี้ รัชนีจ้องมองลูกสาวที่กำลังจัดแต่งชุดฟอร์มพนักงานรีสอร์ท ลักษณ์นารากลับไปทำงานที่เดิมอีก
