บทที่ 24 สมุดบันทึกของใคร
“ขอบคุณนะคะ..คราวหน้าถ้าลูกค้ามาใช้บริการอีก ทางร้านจะลดราคาให้ห้าเปอร์เซ็นต์นะคะ”
พาฝันไหว้ขอบคุณลูกค้าที่หอบช่อดอกไม้ออกจากร้าน บรรยากาศภายนอกเริ่มมืดทั้งที่เป็นเวลาหกโมงเย็น เป็นสัญญาณบอกว่าลมหนาวกำลังมาเยือน
หญิงสาวถอดผ้ากันเปื้อนลายลูกแมวแขวนไว้ เดินสำรวจประตูและตรวจเช็กดอกไม้ในตู้แช่อย่างถี่ถ้วน เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็ปิดร้าน จากนั้นก็เดินไปยังห้องเช่าที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
เธอทำงานในร้านรับจัดดอกไม้เล็กๆ ในจังหวัดทางภาคเหนือมากว่าสองเดือน ‘ดอกเมือง’ เป็นร้านญาติพี่รหัส โชคดีที่ยังติดต่อพูดคุยอยู่ตลอด พาฝันจึงได้รับการช่วยเหลือจากมนตราเสมอมา มาที่นี่ก็เพราะอยากเก็บเกี่ยวประสบการณ์ อยากลองปฏิบัติงานจริง เพื่อเป็นรากฐานอาชีพในวันข้างหน้า
สำคัญไปกว่านั้นคือหลบมาพักใจ อยากดึงตัวเองออกมาให้ห่างเพื่อรักษาความรู้สึกหลีกหนีบรรยากาศเดิมๆ น่าแปลกที่ไม่มีน้ำตาสักหยด
