บทที่ 26 มาเอาคืน
พาฝันยืนอยู่หน้าบ้านจัดสรรหลังใหญ่ กดกริ่งส่งสัญญาณให้คนด้านในรู้ เพียงไม่นานประตูก็เปิดออก ดูเหมือนเจ้าของบ้านจะตกใจอยู่ไม่น้อย แต่ยังเชิญเธอเข้ามาในห้องรับแขก ชายสูงวัยเข้ามาสมทบ ทั้งสามต่างจ้องหน้ากันอยู่เกือบนาที พาฝันจึงเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นหลังจากยกมือไหว้ทำความเคารพ
“ฝันตั้งใจมาขอโทษเรื่องพี่เดีย..ฝันเสียใจมากที่เอาแต่ใจ ไม่คิดไตร่ตรองให้ถี่ถ้วน จนทำให้เกิดการสูญเสีย..ฝันขอโทษอีกครั้งนะคะ”
“หลายวันก่อนลุงกับป้าได้คุยกับฮัน..หนูไม่รู้เหรอจ๊ะ” ลินดาพูดด้วยน้ำเสียงมีเมตตา
ตอนเกิดเหตุนางแทบเสียสติ ถึงลีเดียจะเป็นลูกติดสามีแต่ก็รักเหมือนลูกแท้ๆ เมื่อลีเดียเสียชีวิตเพราะช่วยพาฝันนางจึงโมโหและโกรธมาก ถึงขั้นสั่งห้ามครอบครัวของซีฮันมาร่วมงานศพ พอเวลาผ่านไปก็เอาธรรมะเป็นที่พึ่ง จิตใจจึงสงบลง สุดท้ายก็พร้อมให้อภัยไม่คิดแค้น ไม่โกรธเคืองอีกต่อไป
“ฝันรู้ค่ะ..แต่ยังอยากมาขอโทษด
