บทที่ 22 เสี้ยววินาทีก็เพียงพอ NC
เวลาเกือบเที่ยงคืนประตูห้องนอนถูกเคาะ จนคนหลับใหลตื่นมาด้วยความสะลึมสะลือ เดินไปเปิดอย่างงวยงง กลิ่นเครื่องดื่มโชยเข้าจมูก ร่างสูงใหญ่ที่รีบแทรกตัวเข้ามาใช้เท้าปิดประตูตามหลัง ส่งผลให้เจ้าของห้องเบิกตากว้าง ยังไม่ทันตั้งตัวร่างของเธอก็ลอยวืดไปอยู่ในวงแขนของเขา
“เมาหรือคะ”
แม้ไม่พอใจแต่พาฝันก็ยังลูบไปตามแก้มสากแดงก่ำอย่างห่วงใย
“อืม..เมามาก”
มีคนเมาที่ไหนยอมรับว่าเมา นอกเสียจากเมาไม่จริง
“งั้นไปรอที่เตียงก่อนฝันจะเช็ดตัวให้ จะได้สบายตัวขึ้น”
ซีฮันทำตามอย่างว่าง่าย เพียงไม่นานพาฝันก็นำผ้าชื้นน้ำ มาเช็ดตามร่างที่เหลือแค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวอย่างตั้งอกตั้งใจ เพียงเท่านั้นคนนอนแผ่หลาก็ใจมาเป็นกอง เธอยังเหมือนเดิม เป็นพาฝันที่ดูแลเขาดีทุกอย่างเสมอมา
“ถ้าไหวก็ลุกไปแปรงฟันก่อนนอนนะคะ แต่ถ้าไม่ไหวก็บ้วนปากเฉยๆ ก็ได้”
หญิงสาวพูดก่อนนำผ้าไปตากตรงระเบียง กลับเข
