บทที่ 12/1 ครั้งนั้น..ระหว่างนั้น
ซีฮันเดินตัวปลิวเข้ามาในสำนักงานโดยไร้เงาภรรยาสาว หยุดยืนหน้าโต๊ะของเลขาคนสวย วางแก้วกาแฟร้านโปรดให้เธอ ช่วงนี้ไม่ได้ฟาดใครก็ขอหยอดวิเวียนเพื่อบริหารเสน่ห์ไปก่อน
“ว้าว..ขอบคุณค่ะท่านรองสุดหล่อ ว่าแต่เมียไม่มาทำงานด้วยหรือคะวันนี้”
ปกติพาฝันจะเกาะแขนซีฮันเดินเข้ามาด้วยกันทุกเช้า ผู้หญิงด้วยกันมองออกว่าภรรยาเจ้านายคงอยากแสดงความเป็นเจ้าของ ถึงได้แนบชิดกับสามีทุกครั้งเวลาเห็นเธอ แต่แล้วไง..ใครแคร์ สมัยนี้ถือคติ ‘ด้านได้ อายอด’ กันทั้งนั้น
“ฝันไม่สบายเลยมาทำงานไม่ไหว..วันนี้ผมฟรี”
ชายหนุ่มยักคิ้วให้สาวสวยเพื่อบอกเป็นนัย
“ถึงฟรีวิก็ไม่กล้าหรอกค่ะ รอให้ท่านรองหย่ากับเมียก่อนดีกว่า ลำพังคุณฝันคงไม่มีพิษสงอะไร แต่กับท่านประธานวิไม่อยากลองดี”
“ฉลาดสมเป็นคุณจริงๆ งั้นก็ตามนั้นนะครับ หย่าเมื่อไรค่อยว่ากัน”
“ค่า..สุดหล่อของวิ”
ซีฮันผิวปากเข้าไปในห้องทำงาน โด
