บทที่ 16 สีฟ้า NC
พาฝันเงียบตั้งแต่สามีพูดประโยคนั้น แม้ในตอนที่ลงไปซื้อเสื้อผ้าเพื่อเตรียมค้างคืน เธอก็เหมือนคนไม่มีเรี่ยวแรง จนซีฮันทนไม่ไหวต้องเป็นฝ่ายจัดการเอง ได้ของครบชายหนุ่มก็ขับรถมุ่งตรงไปยังบ้านริมทะเลของครอบครัว มาถึงก็ช่วยกันหอบของเข้าที่พักเพราะมีฝนโปรยปรายลงมา
พาฝันจัดเสื้อผ้าเข้าตู้ เข้าไปสำรวจเครื่องใช้ในห้องน้ำ เมื่อเห็นว่าแม่บ้านจัดให้ครบเธอจึงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนเดินออกมาทิ้งตัวนั่งบนโซฟาริมกระจก
เหม่อมองท้องทะเลที่มืดครึ้ม สายฝนกระหน่ำลงมาไม่หยุด เสียงฟ้าคำรามดังผ่านเข้ามาเบาๆ จึงปิดหูแล้วหลับตา จริงอยู่ที่หายจากอาการหวาดวิตก แต่เมื่ออยู่ในห้วงอารมณ์เสียใจ ความกลัวเหล่านั้นก็คืบคลานเข้ามาเกาะกุมหัวใจได้ไม่ยาก
“กลัวก็อย่ามอง” ซีฮันเปิดประตูเข้ามาจากนั้นก็เดินไปยังโซฟาที่หญิงสาวนั่งอยู่
“........” พาฝันเงียบไม่แม้แต่มองเขาด้วยซ้ำ สองมือที่ปิดหูค่อยๆ ทิ้งลงข้างต
