"เอากันขนาดนี้ยังคิดจะให้พี่ปล่อยหนูไปหรอ ไม่มีทางพี่จะเอาจนกว่าหนูจะตกหลุมรักพี่แค่คนเดียว"
"ทุกวันนี้ก็มีแค่พี่คนเดียวอยู่แล้วมั้ยที่ทำกับหนูแบบนี้ ทำทั้งกายทั้งใจหนูเจ็บไปหมด หนูคงไม่มีกะจิตกะใจไปคิดถึงใครแล้ว เพราะมีแค่พี่คนเดียวที่ทำให้หนูเจ็บปวดได้ขนาดนี้"
(ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมคิดถูกหรือคิดผิด ที่ทำร้ายผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้ได้ถึงเพียงนี้ แต่ก็นั่นแหละมันยังไม่สาสมกับชีวิตน้องผมที่สูญเสียไป หนึ่งชีวิตที่สูญเสียไปก็ต้องแลกกับความเจ็บปวดของอีกชีวิตที่ทำให้เขาต้องฆ่าตัวตาย ) ผมปล่อยให้เธอนอนกอดผมอยู่แบบนั้น ไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน รู้สึกตัวอีกทีก็เกือบจะเช้าแล้ว เพราะรู้สึกเหมือนมีอะไรนุ่มๆมาถูไถบนตัวผมอยู่ ผมจึงค่อยๆลืมตาขึ้นมาดู ยัยลิตานี่เองที่นอนเกยอยู่บนตัวผม จะนอนขี้เซาอะไรนักหนาวะ แล้วดูนมเธอมันชั่งน่ากัดชะมัด ขนาดนอนหลับยังยั่วผมได้ขนาดนี้
"ลิตา ตื่นได้แล้ว" ผมเขย่าตัวเธอให้ต
