เป็นห่วงกูหรอ

1868 คำ

เธอไม่สนใจแถมยังยิ้มให้ม๊ากับยัยทอมซันอีก ได้ท้าทายนักนะเดี๋ยวได้เจอดีแน่ "ม๊าจะถามเรื่องนี้กับลิตาใช่มั้ยคะ " "ใช่จ้ะ" "ถ้าอย่างนั้นลิตาขอไปนอนได้มั้ยปวดท้องค่ะ" "ไม่ทานข้าวเย็นก่อนหรอลิตา" "หนูไม่ทานค่ะ แต่ว่าช่วยม๊าทำได้นะคะ ม๊าจะทำเมนูอะไรคะ" "วายุอยากทานอะไร เดี๋ยวม๊ากับลิตาทำให้" "ผมไม่อยากกินแล้วครับ" "ทำไม หรือว่าม๊าทำอาหารไม่อร่อยวายุก็เลยไม่อยากกินหรอ" "เปล่าคร้าบ ผมทำอะไรให้ม๊าน้อยใจเนี่ย " ผมก็เลยต้องเข้าไปกอดแล้วหอมแก้มไปหนึ่งฟ้อด "ถ้าอย่างนั้นผมทานอะไรก็ได้ครับที่รสชาติไม่เผ็ดมาก ทานได้หมดเลยครับ" "เอ๊ะ ปกติคุณวายุชอบกินรสเผ็ดไม่ใช่หรอคะ ทำไมวันนี้ไม่ทานรสเผ็ดหละคะ" ซันถามผมคงเพราะเธอชินกับทำอาหารให้วายุ "วายุเขาไม่ค่อยสบายหนะ ก็เลยงดเผ็ดลิตาไปทำอาหารช่วยม๊านะ หนูก็ต้องทานด้วยเดี๋ยวจะไม่สบายยิ่งปวดท้องอยู่ไม่ใช่หรอ" "ได้ค่ะ" "ซันมาช่วยฉันด้วยนะ" "ค่ะคุณผู้หญิง"

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม