"แล้วพี่กล้าบอกเขาไหมคะว่าให้เขาเลิกยุ่งกับพี่ พี่มีเมียแล้ว กล้ามั้ยคะ ถ้าไม่กล้าก็เลิกยุ่งกับลิตาซะ"
"ถ้าลิตาต้องการพี่ทำให้ได้นะ"
"ทำตอนนี้เลยสิคะ ลิตาอยากรู้เหมือนกันว่าพี่จะกล้ามั้ย" (ชิบหายแล้วมั้ยมึงไอ้นเรศ เล่นแบบนี้ก็ตัดโอกาสกูกับหมูยิ้มเลยหนิ)
"เอาไว้กลับห้องก่อนดีไหม พี่ว่าเราออกไปข้างนอกเถอะ"
"พอเถอะค่ะ อย่าเสียเวลาอีกเลยพี่วายุ " แล้วเธอก็ผลักผมออกแล้วรีบวิ่งออกจากห้องน้ำไปทันที
"กูจะทำยังไงวะเนี่ย หาเรื่องให้ตัวเองแท้ๆไอ้นเรศเอ้ย" ผมได้แต่เดินตามเธอออกไปจนเข้าห้องเรียน เธอไม่ยอมพูดแล้วก็ไม่ยอมมองหน้าผมเลยแถมยังไม่นั่งข้างผมอีก แต่โต๊ะที่เธอนั่งอยู่ข้างๆเป็นเพื่อนผู้ชายซะด้วย ส่วนแพทตี้กับพลอยนั่งถัดๆกัน จนไอ้ธามกับไอ้แทนถามผมว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมลิตาถึงได้หน้าตึงขนาดนั้น
"มึงไปทำอะไรให้ลิตางอนอีกวะไอ้วายุ"แทนหันมาถามผม ส่วนไอ้ธามก็จ้องหน้าผมรอคำตอบเหมือนกัน
"แค่เรื่อ
