"ก็พี่วายุไงคะ พี่วายุใจร้าย ใจร้ายกับลิตามาตั้งแต่ต้น ไม่แน่พี่อาจจะใจร้ายกับลิตามากกว่าตอนแรกก็ได้ "
"เลิกร้องไห้ได้แล้วครับเด็กดื้อของพี่"
"ลิตาไม่หิวแล้ว ขอไปนอนก่อนนะคะ" แล้วเธอก็เดินออกจากครัวไปโดยไม่หันกลับมาอีก
"ลิตาไม่เอาน่า มากินก่อนสิเดี๋ยวก็ปวดท้องหรอก"
"ไม่หิวแล้วค่ะ พี่กินเลยลิตาง่วงแล้ว" แล้วเธอก็ขึ้นไปนอนหันหลังให้ผมเอาผ้าห่มมาคลุมตัวไว้ นี่ขนาดแค่ผมพูดแค่นี้ยังทำเอาเธอเสียใจแล้วหรอ ถ้าทิ้งเธอไปจริงๆคงจะเจ็บน่าดู (วายุพี่ทำไกล้สำเร็จแล้วนะผู้หญิงคนนี้ต้องได้รับความเจ็บปวดเหมือนกับที่วายุได้รับ แต่ทำไมพี่ถึงรู้สึกเหมือนจะเจ็บไปกับเธอด้วย) ผมนั่งจัดการอยู่กับความคิดตัวเองสักพักจึงเดินไปนั่งสูบบุหรี่ที่เก้าอี้ตรงระเบียง พอสูบไปได้สักพักเธอก็เดินมาหาผมแล้วขึ้นมานั่งคร่อมบนตัก ผมจึงรีบดับบุหรี่ทิ้ง
"ดับทิ้งทำไมคะ ทำไมไม่ดูดต่อ" แล้วเธอก็ก้มลงมาจูบปากผม จูบชนิดที่ว่านุ่มนว
