18.00 น.
จุดหมายปลายทางของคาเยนน์ในวันนี้ไม่ใช่ไนต์คลับหรูดังเช่นทุกวัน เจย์นั่งประจำตำแหน่งคนขับพลางบังคับพวงมาลัยรถด้วยท่าทางสบาย ด้านข้างมีไจ๋ที่นั่งฮัมเพลงในลำคออย่างอารมณ์ดีโดยที่ใบหน้าประดับไปด้วยรอยยิ้ม
บรรยากาศภายในรถไม่ได้ชวนอึดอัดแม้ว่าจะไร้ซึ่งบทสนทนา พวกเรากำลังไปบ้านของสองแฝดเพราะวันนี้แด๊ดกับมัมชวนไปทานอาหารเย็นด้วยกัน ดูก็รู้ว่าไจ๋มันอารมณ์ดีเพราะจะได้กลับไปอ้อนคนที่บ้าน ส่วนเจย์แม้ว่าจะไม่ได้ฮัมเพลงเหมือนแฝดคนน้อง แต่ทว่ามุมปากที่ยกรอยยิ้มจางๆ นั้นก็คงเป็นคำตอบได้อย่างดีว่าอีกฝ่ายก็กำลังมีความสุขไม่ต่างกัน
ใช้เวลาเพียงไม่นานคาเยนน์ของเจย์ก็แล่นผ่านรั้วสีทองเข้ามาภายในอาณาเขตของคฤหาสน์หลังใหญ่ ต้องเรียกว่าคฤหาสน์น่ะถูกแล้ว เป็นคฤหาสน์หลังใหญ่สุดซอยที่ถูกออกแบบด้วยสถาปนิกมากฝีมือ เตยไม่อยากเดาราคาคฤหาสน์หลังนี้เลย
“น้องเตย!”
เพียงแค่ก้าวเท้าเข้ามาด้านใน ร่างบางของเต
