มือหนาบรรจงใส่จิวสะดือให้กับคนตัวขาวที่นั่งอยู่บนโซฟาตรงหน้าอย่างเบามือที่สุด เตยจับชายเสื้อเลิกขึ้นสูงพร้อมกับจ้องมองบริเวณหน้าท้องแบนราบของตน ซึ่งตอนนี้แฝดคนน้องกำลังใส่จิวให้เขาอย่างตั้งใจ เวลาที่ไจ๋กำลังจดจ่ออยู่กับสิ่งตรงหน้า คิ้วเรียวจะขมวดน้อยๆ ดวงตาคมหรี่ลงเล็กน้อย ดูตั้งอกตั้งใจจนน่าแกล้ง
“เตย” เสียงทุ้มเข้มขึ้นเมื่อคนตัวเล็กกว่าปล่อยชายเสื้อลงจนบดบังหน้าท้องขาว
“มูหูๆ”
“เดี๋ยวจะโดน”
“มึงงอแงนะไจ๋”
“อะไร ใครงอแง”
คนที่บอกว่าไม่งอแงเบะปากน้อยๆ อย่างไม่รู้ตัว ทำเอาเตยต้องเผยรอยยิ้มบางออกมา ก่อนจะจับชายเสื้อเลิกขึ้นตามเดิม เมื่อเห็นดังนั้นไจ๋จึงเริ่มใส่จิวให้กับเตยอีกครั้ง
“อ๊ะ”
“เจ็บเหรอ”
“นิดนึง”
“ขอโทษค่ะ”
เพราะว่าไจ๋นั่งอยู่บนพื้น และเตยนั่งอยู่บนโซฟา จึงทำให้ร่างสูงของแฝดคนน้องต้องช้อนสายตาขึ้นสบกับใบหน้าหวานที่อยู่สูงกว่า ไจ๋สบตากับเตยอยู่แบบนั้นเนิ่นนาน ก
