๕๓
@หนึ่งเดือนต่อมา
สถานการณ์ทุกอย่างขยับ พอๆ กับสถานะและความสัมพันธ์ของทั้งบอสหนุ่มและเลขาสาวหน้าห้องที่ขยับตามขั้นตอนที่ถูกวางไว้
แม้เวลาจะผ่านมาร่วมเดือน แต่ชีวิตของเธอที่เหมือนละครมันทำให้เธอยังไม่รู้สึกชิน
"ประหม่าอะไรเบอร์นั้น ปกติพนักงานก็ยกมือไหว้เธอทุกวัน" บทสนทนาดังขึ้นในตอนที่ทั้งเธอและเขาก้าวขาเข้ามาในห้องทำงานพร้อมกันและอยู่ด้วยกันตามลำพังอีกครั้ง
"ก็ฉันยังไม่ชินนี่คะ บอกตรงๆ ว่ายังรู้สึกแปลกๆ"
"แต่การเข้านอนและตื่นพร้อมกันฉันเริ่มชินแล้วนะ" เมญ่าหันขวับ เห็นอีกคนหรี่ตามองเธอด้วยสายตามีความหมาย เธอมองค้อนเข้าให้ทันที
"ตาบ้า ในหัวของคุณมันมีแค่เรื่องเดียว"
"เรื่องเดียวที่ว่านี่คือ?"
"คุณเสือ!"
"เรียกผัวเบาๆ หน่อยซิ อยากให้คนอื่นรู้นักเหรอว่าตอนอยู่ที่บ้านฉันยอมให้เธอใหญ่กว่าฉัน"
"..."
"บอกไว้ก่อนว่าที่ยอมนั่นเพราะรักนะเว้ย รักที่ไม่ได้แปลว่ากลัว"
"ให้ตายเถอะ
